Kraków na weekend – żydowski Kazimierz i kopce

Drugi dzień weekendu, podczas którego będziemy zwiedzać Kraków ma zdecydowanie inny charakter oraz jest zdecydowanie mniej męczący. Udamy się na krakowski Kazimierz, pierwotnie odrębne miasto, które w dniu 17 lutego 1335 r. powołał do życia król Kazimierz Wielki. Po obejrzeniu żydowskich synagog przesiądziemy się w komunikację miejską, udając się na wycieczkę szlakiem krakowskich kopców: Wandy, Kraka, Kościuszki i Piłsudskiego.

Nasza wycieczka rozpoczyna się na Bulwarach Wiślanych, tuż obok Smoczej Jamy. Stojąc przodem do Wzgórza Wawelskiego kierujemy się w prawo, by po około 15 minutach spaceru dotrzeć do Placu Wolnica. Trasę tą można również pokonać rowerem miejskim.

Historia powstania Kazimierza

Nie są znane przyczyny utworzenia miasta Kazimierz. Można jedynie snuć domysły, że król chciał tym sposobem ukarać mieszczan krakowskich za bunt wójta Alberta z 1312 r. Biorąc pod uwagę temperament Kazimierza Wielkiego można również domniemać, że zakładając nowe miasto król chciał być bliżej swojej kochanki, pięknej Żydówki Esterki.

Pod koniec XV wieku Jan Olbracht nakazał przenieść do Kazimierza ludność żydowską, co było historycznym momentem oficjalnego utworzenia we wschodniej części miasta dzielnicy żydowskiej. Krakowscy Żydzi musieli dołączyć do kilku rodzin zamieszkałych tu już wcześniej. Od tego momentu zaczęli również napływać inni Żydzi wygnani z Czech. I tak w ciągu niespełna półwiecza Kazimierz stał się najliczniejszą gminą żydowską w Polsce.

Dzielnica żydowska oddzielona była od chrześcijańskiej murem, którego resztki można do dziś spotkać w różnych miejscach. Kazimierscy Żydzi wiedli przez całe wieki własne życie z niezrozumiałymi dla chrześcijan zwyczajami i rytuałami. Powstawały więc uprzedzenia religijne, które przekształcały się czasami w niekontrolowane rozruchy.

Co warto zobaczyć na Kazimierzu?

Znajdujemy się przed Ratuszem Kazimierskim, w którego dawnym budynku znajduje się dziś Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli.

Ratusz Kazimierski

Został on wzniesiony tuż po lokalizacji miasta pośrodku Placu Wolnica. Wielokrotnie przebudowywany zyskał w XIX wieku część, gdzie mieściły się dwie szkoły – dla dziewcząt i chłopców.

Muzeum czynne jest codziennie oprócz poniedziałków w godzinach od 10:00 do 19:00. Warto zwiedzić muzealne wystawy, aby lepiej wczuć się w atmosferę Kazimierza.

Cennik biletów wstępu do Muzeum Etnograficznego

Kazimierscy Żydzi mieszkali w tej dzielnicy razem, czy też obok chrześcijan. Zanim wyruszymy na zwiedzanie synagog wejdźmy na kilka chwil do otoczonego murem Bazyliki Bożego Ciała. Docieramy do niego skręcając w ulicę św. Wawrzyńca.

Bazylika Bożego Ciała

Według tradycji świątynię wzniesiono w miejscu, w którym złoczyńcy porzucili w bagnach monstrancję z hostią skradzioną z kolegiaty Wszystkich Świętych. Nad szuwarami miało się ukazywać nocą niezwykłe światło, które pozwaliło odnaleźć sprofanowaną eucharystię.

Budowla powstała z fundacji Kazimierza Wielkiego i była pomyślana jako fara miasta Kazimierz. Mieszczanie hojnie łożyli na uposażenie kościoła, co możemy obecnie podziwiać, gdyż w większości wystrój zachował się do naszych czasów.

Wchodząc do świątyni głównym wejściem najpierw zwracamy uwagę na niewielkie cele, w których umieszczano na niedzielę przestępców, a także na wspaniały portal i drewniane drzwi zawieszone na ścianie. Kiedyś właśnie przez te drzwi wchodziło się do kościoła.

Zmierzając w stronę prezbiterium od wejścia głównego po kolei napotykamy wspaniałe dzieła sztuki. Od razu rzucają się w oczy XVIII-wieczne ołtarze umieszczone na filarach, pomiędzy nawami oraz piękna ambona, także na jednym z filarów. W olbrzymim ołtarzu głównym znajduje się obraz “Boże Narodzenie” autorstwa Tomasza Dolabelli, malarza nadwornego Zygmunta III.

Wychodzimy z kościoła i ruszamy na poszukiwania synagog Kazimierza. Idziemy ulicą św. Wawrzyńca a następnie skręcamy w lewo w ulicę Bartosza, którą dochodzimy do Synagogi Starej.

Synagoga Stara

Jest to najstarsza synagoga w Polsce a zarazem najznakomitszy zabytek żydowskiej architektury sakralnej. Jako jedna z pierwszych pełniła rolę centralnej synagogi żydowskiej gminy kazimierskiej oraz ośrodka władzy kahalnej rabinów i seniorów żydowskiego miasta.

Wzniesiona została z końcem XV lub na początku XVI stulecia prawdopodobnie przez Żydów czeskich, którzy przybyli tu po pogromie praskim w 1389 r. Na dziedzińcu starej bożnicy odbywały się śluby, ogłaszano rozporządzenia królewskie a także rzucano klątwy na opornych obywateli. Tutaj modły do Jahwe zanosili krakowscy rabini oraz wybierano kahał, ale stąd też wyklęto dwukrotnie krakowskich chasydów. W tej synagodze wygłosił do Żydów płomienne przemówienie Tadeusz Kościuszko wzywając ich do walki o wolność dla wspólnej ojczyzny.

Po pożarze w 1557 r. odbudowano bóżnicę. Postawiono dwunawową halę, podniesiono sklepienie, opierając je na dwóch wysmukłych toskańskich kolumnach. Od północy dobudowano parterową przybudówkę przeznaczoną na salę modlitewną dla kobiet. Z halą główną łączyła się ona za pomocą kilku okratowanych okienek. Wszystko to wiązało się z niższą pozycją kobiet w obyczajowości żydowskiej. Kobieta jako istota nieczysta nie miała wstępu do synagogi. Dopiero w XVI wieku zaczęto dopuszczać kobiety do udziału w modłach budując w tym celu specjalne odgrodzone sale przeznaczone wyłącznie dla nich.

Polecany artykuł: Kraków na weekend – Rynek Główny i Wawel

Pośrodku dwunawowej hali na murowanym podwyższeniu stoi zrekonstruowana kuta w żelazie bima ze zwieńczeniem zwanym koroną wspaniałości. Na ścianie wschodniej znajduje się późnorenesansowa kamienna szafa ołtarzowa Aron ha-kodesz z piękną rzeźbioną koroną, obramiona późnorenesansowym kamiennym portalem. Jest on zwieńczony tablicą pod którą biegnie hebrajski napisem z Księgi Przysłów “Za moim pośrednictwem rządy sprawują królowie”. Na lewo widzimy także kamienną podłużną szafkę na wieczny ogień “ner tamid”.

Ze Starą Synagogą związana jest dawna tradycja będąca jakby odpowiednikiem urywającej się nagle melodii hejnału mariackiego w Krakowie.

W ostatni dzień Święta Szałasów “Simchat Tora” (radość Tory) Żydzi świętują uroczyście i radośnie odczytanie ostatniego rozdziału Pięcioksięgu i rozpoczęcie czytania od nowa. “Na początku stworzył Pan niebo i ziemię… ” – świętują tańcem i śpiewami, po czym tradycyjnie wszyscy modlący biorą udział w tanecznym okrążeniu bożnicy z księgami Tory w ramionach. Tych okrążeń (hakofoth) jest 7. Tylko w jednej jedynej bożnicy na świecie, w krakowskiej Bożnicy Starej w połowie czwartego okrążenia urywa się nagle fala radości i świętujący zaczynają czytać psalmy. Była to tradycja związana z tragicznym wydarzeniem, kiedy to przed wiekami hordy Tatarów wtargnęły do ówczesnej synagogi właśnie w czasie Święta Szałasów w połowie czwartego okrążenia świątyni i wymordowały modlących się Żydów.

Obecnie w starej bożnicy znajduje się Muzeum Judaistyczne, oddział Muzeum Historycznego Miasta Krakowa czynne w poniedziałki w godzinach od 10:00 do 14:00, a w pozostałe dni od 10:00 do 17:00.

Cennik biletów wstępu do Starej Synagogi (Muzeum Judaistycznego)

Można tu obejrzeć sprzęty liturgiczne i przedmioty związane z żydowską obyczajowością, a wśród nich menory, lampy chanukowe, korony i sukienki na Torę, balsaminki. Osobne ekspozycje to fotografie i obrazy ukazujące życie i kulturę krakowskich Żydów oraz dokumentacja martyrologii ludności pochodzenia żydowskiego podczas okupacji hitlerowskiej. W zbiorach Muzeum znajdują się także obrazy pędzla Juliusza Kossaka, Maurycego Gottlieba i Jacka Malczewskiego.

Oddalamy się od Starej Synagogi ulicą Józefa. Na jej skrzyżowaniu z ulicą Jakuba znajduje się Synagoga Wysoka.

Synagoga Wysoka

Nazwa synagogi pochodzi stąd, że jej sala modlitw umieszczona została na piętrze budynku. To nietypowe usytuowanie modlitewni podyktowane było względami bezpieczeństwa. Synagoga stała przy bramie żydowskiego miasta, a więc w miejscu szczególnie ruchliwym, pełnym ulicznego zgiełku i w bardzo bliskim w tym czasie sąsiedztwie chrześcijańskich posesji.

Sala modlitewna sięgała sklepienia drugiego piętra, a wzorowano ją na Synagodze Wysokiej w czeskiej Pradze.

To najwyższa synagoga w Krakowie oraz jedyna w Polsce umieszczona na piętrze.

W końcu lat 80. XIX wieku do synagogi dołączone zostały sale modlitw dla mężczyzn i kobiet, które powstały na piętrze domu sąsiadującego z nią od zachodu. Podczas II wojny światowej piękne wnętrze synagogi zdewastowali niemieccy żołnierze, a bogate kultowe urządzenie, w tym zwłaszcza cenne przedmioty sztuki obrzędowej, niestety bezpowrotnie przepadło.

Po obejrzeniu Synagogi Wysokiej skręcamy w ulicę Jakuba i na jej skrzyżowaniu z ulicą Izaaka trafiamy do Synagogi Izaaka.

Synagoga Izaaka

Synagogę ufundował bogaty kupiec i przewodniczący kahału kazimierskiego Izaak Jakubowicz. Jego imieniem nazwano ulicę biegnącą wzdłuż tejże bożnicy.

Synagoga Izaaka to potężna barokowa budowla salowa z arkadowym portalem i przepiękną wewnętrzną dekoracją sklepienną.

Od 1995 r. w bożnicy znajduje się Centrum Edukacji Żydowskiej, w ramach którego był realizowany projekt, mający za zadanie zbieranie pieniędzy na utrzymanie synagogi oraz rekonstrukcję obiektów. Synagoga jest udostępniana Krakowianom i turystom, którzy mogą w jej wnętrzu obejrzeć archiwalne filmy o życiu Żydów w przedwojennym Krakowie i o ich zagładzie w czasie II wojny światowej.

Trasa naszej wycieczki po krakowskim Kazimierzu prowadzi dalej ulicą Ciemną. Kolejno skręcamy w lewo w ulicę Lewkową, a następnie ponownie w lewo w ulicę Szeroką, przy której znajduje się Synagoga Remu.

Synagoga Remu

Synagoga ta została wzniesiona w 1553 r. przez bogatego Żyda Izraela Isserlesa Auerbacha. Pierwotna budowla była niższa niż obecna. Na piętrze drewnianej przybudówki przy północnej ścianie bożnicy znajdowała się modlitewnia dla kobiet. Sądząc z niewielkich rozmiarów tej budowli służyła ona prawdopodobnie jako dom modlitewny dla wąskiego kręgu rodziny i przyjaciół fundatora.

Dzisiaj bożnica Remu jest jedyną regularnie czynną modlitewnią krakowskich Żydów, w związku czym jej wnętrze zachowuje szczególną atmosferę i spójny funkcjonalnie i formalnie charakter, czyli cechy, jakich nie ma żadna spośród zachowanych bożnic krakowskich.

Obok bożnicy znajduje się Cmentarz Remu, jeden z nielicznych tak bogatych kirkutów w Europie. Zgromadzono tutaj zarówno płyty nagrobne (macewy), jak i nagrobki sarkofagowe. Warto przyjrzeć się mistrzowsko wykonanym roślinnym i zwierzęcym ornamentom.

Kolejnym punktem spaceru po krakowskim Kazimierzu jest Synagoga Tempel, do której można dojść ulicą Miodową.

Synagoga Tempel

Jest to jedyna na świecie synagoga Izraelitów reformowanych. Jej powstanie oraz wszystkie innowacje wprowadzone do liturgii wzbudzały wiele kontrowersji i protestów Żydów ortodoksyjnych skupiających się głównie w Synagodze Remu. W Synagodze Tempel kazania wygłaszane były w języku polskim i niemieckim przez kaznodziejów z wykształceniem akademickim. W okresie międzywojennym oprócz kantora i chóru śpiewały tam również kobiety.

Od strony zewnętrznej synagoga zbudowana jest w mieszanym stylu mauretańsko-renesansowym. Wnętrze obszernej sali modlitewnej ozdabiają stiuki oraz interesujące witraże z przełomu XIX i XX wieku. Okolona jest ona galerią dla kobiet wspartą na żelaznych ozdobnych filarach.

Świątynia stała kiedyś w niewielkim ogrodzie. Dziś w wyniku regulacji ulic ogród znajduje się tylko z tyłu synagogi.

W pierwszych dniach lipca organizowany jest Festiwal Kultury Żydowskiej, dzięki któremu można skonfrontować przeszłość krakowskich Żydów z ich dzisiejszymi śladami obecności.

Na Kazimierz warto wrócić wieczorem kiedy zapełniają się restauracje, knajpki i kafejki. Miasto zaczyna tętnić życiem i nabiera zdecydowanie innego klimatu niż za dnia.

Pierwszą część drugiego dnia wycieczki mamy za sobą. Teraz musimy skorzystać z komunikacji miejskiej, którą będziemy dojeżdżać do poszczególnych kopców usypanych na terenie Krakowa.

Kopce krakowskie

Kraków to nie tylko zabytki architektury uwięzione w wąskich uliczkach. Turyści mogą również zdobywać szczyty, a właściwie kopce usypane w różnych częściach Krakowa. Cztery krakowskie kopce mają kształt ściętego stożka o różnej wielkości i wznoszone były na przestrzeni dziejów.

Początkowo kopce stanowiły miejsce ostatniego pochówku władców i sprawowania obrzędów poświęconych ich pamięci. Pełniły również funkcję obronną jako punkt obserwacyjny, z którego rozciągała się panorama na okolicę. Z czasem zmienił się ich charakter. Zaczęto je usypywać dla upamiętnienia ważnych wydarzeń historycznych lub ku czci osób zasłużonych dla kraju.

Pierwszym punktem na naszej trasie krakowskich kopców jest Kopiec Wandy. Z Kazimierza spod Synagogi Tempel należy przejść pieszo do przystanku Stradom i tam wsiąść do tramwaju linii 22, który po około 40 minutach dowiezie nas pod Kopiec Wandy.

Kopiec Wandy

Dziejopisarze łączą kopiec z córką Kraka – Wandą. Wybrała ona śmierć w nurtach Wisły, by bronić swój kraj przed napaścią ze strony zapalczywego księcia niemieckiego.

Na szczycie Kopca Wandy dumnie wznosi się figura kamiennego orła wykonanego według projektu Jana Matejki, która zastąpiła wcześniejszą przedstawiającą Wandę. Kopiec nie został jednak przebadany i do wyjaśnienia pozostaje jego rzeczywisty charakter pochówkowy.

Dalej udajemy się do Kopca Kraka. Dojazd zajmie nam około godziny. Z przystanku “Kopiec Wandy” należy wsiąść w tramwaj nr 22 jadący w kierunku “Borek Fałęcki”, a następnie na przystanku “Os. Kolorowe” przesiąść się do autobusu linii 174 jadącego w kierunku “Kurdwanów”.

Kopiec Kraka

Kopiec Kraka wydaje się być związany z legendarną postacią pierwszego władcy zamieszkującego Wzgórze Wawelskie.

Mieli go wznieść synowie Kraka ku czci ojca, którego ciało spoczęło zgodnie z tradycją u szczytu wzgórza. Podejrzliwi badacze wieków późniejszych postanowili zweryfikować prawdziwość tej opowieści i przekopali się przez całą grubość kopca. Wybierana ziemia przesiewana była przez coraz gęstsze sita w poszukiwaniu nawet najdrobniejszych przedmiotów. Dzięki temu odnaleziono korzenie wiekowego dębu związanego z kultem pogańskim a wyciętego w momencie wprowadzenia chrześcijaństwa. Fakt ten skłonił badaczy do ustalenia daty powstania kopca na około VII wiek.

Pojawiła się również hipoteza łącząca powstanie kopca z działalnością Celtów na tych terenach. Miałby on być połączony z Kopcem Wandy zależnością natury astronomicznej. Otóż łączący je azymut wypada akurat na linii wschodu słońca w dniu 1 maja, będącym jedną z dat dzielącą rok na pół według kalendarza celtyckiego. Druga data to 1 listopada. Stąd wynika pogląd o ważnym miejscu obu wzniesień w kulcie ludów celtyckich.

Następnym na trasie jest Kopiec Kościuszki. Dotarcie tam zajmie nam około 40 minut. Z Kopca Kraka należy dojść do przystanku “Kamieńskiego” i stamtąd wsiąść w autobus nr 144 jadącego w kierunku “Azory”, a wysiąść na przystanku “Centrum Kongresowe Ice”. Następnie należy przejść na przystanek “Rondo Grunwaldzkie” i wsiąść do autobusu linii 101 jadącego w kierunku “Kopiec Kościuszki”. Kopiec Kościuszki należy do najpopularniejszych miejsc spacerów i rekreacji Krakowian.

Kopiec Kościuszki

Kopiec Kościuszki był wielokrotnie uwieczniany na płótnach malarzy i wpisał się na stałe w panoramę Krakowa. Nikt już dziś nie pamięta kto był pomysłodawcą pomnika poświęconego pamięci Tadeusza Kościuszki, naczelnego dowódcy powstania nazwanego od jego nazwiska. Faktem jest, że zgodę na usypanie kopca wyraził sam car Aleksander I, ówczesny zaborca Polski. Teren na Górze św. Bronisławy bezpłatnie odstąpiły Norbertanki.

Uroczyste rozpoczęcie usypywania kopca zgromadziło gości z trzech zaborów i nieprzebrane tłumy mieszkańców Krakowa i okolic. Niedługo później zaborcy austriaccy otoczyli kopiec pierścieniem fortyfikacji, który obecnie obrośnięty zielenią stanowi miejsce częstych imprez plenerowych. Czas i ulewne deszcze naruszyły niedawno stabilność kopca. Powołano specjalny komitet ratunkowy. Wzmocniono wtedy konstrukcję samego wzniesienia i usunięto kilkutonowy głaz tatrzańskiego granitu, który groził osunięciem z samego szczytu.

Ze szczytu Kopca Kościuszki można cieszyć się panoramą Krakowa z Wawelem, wieżami i kopułami dziesiątków kościołów, a przy dobrej widoczności podziwiać krajobraz od Tatr na południe aż po jurajskie wzgórza ciągnące się do Częstochowy.

Kopiec Kościuszki jest otwarty od godziny 10:00 do 19.00.

Cennik biletów wstępu na Kopiec Kościuszki

Na koniec szlaku krakowskich kopców pozostał nam Kopiec Piłsudskiego, do którego można dotrzeć spacerując piękną 4,5-kilometrową trasą prowadzącą z Kopca Kościuszki. Można również zejść do ul. Księcia Józefa i stamtąd z przystanku “Benedyktowicza nż” wsiąść w autobus linii 229, 239, 249, 259 lub 269 i wysiąść na przystanku “Bielańskie Skały nż”. W pierwszym przypadku dotarcie do Kopca Piłsudskiego zajmie nam około godziny, w drugim – 30 minut.

Kopiec Marszałka Józefa Piłsudskiego

Pierwotnie Kopiec Piłsudskiego był nazywany Kopcem Niepodległości, gdyż zaczęto go usypywać dla uczczenia czynu zbrojnego Legionów Polskich podczas I wojny światowej. Jednak po śmierci Marszałka kopiec został poświęcony również jego osobie zyskując nową nazwę.

Proces powstawania kopca trwał 3 lata i był okazją do zrywu obywatelskiego, gdyż zaangażowani byli w niego niemal wszyscy. Zorganizowano akcję dowożenia specjalnymi pociągami wycieczek z całej Polski. Symboliczny udział w tej pracy wzięli również prominenci państwowi i liczni goście przybywający z zagranicy.

Ze wszystkich zakątków Polski i świata zwożono ziemię, nie tylko z miejsc związanych z działalnością Józefa Piłsudskiego, ale także upamiętnionych walką i męczeństwem Polaków w ich tysiącletnich dziejach. Do akcji włączyli się również przedstawiciele innych państw. Specjalny wysłannik Prezydenta USA przywiózł ziemię z miejsc związanych z wojną o niepodległość. Ziemię przywożono w zwykłych woreczkach i w artystycznie wykonanych urnach. O skali zjawiska może świadczyć fakt, że zorganizowana została wystawa tysiąca najpiękniejszych urn przywiezionych do Krakowa.

Kraków jest swoistym rekordzistą jeśli chodzi o liczbę kopców. Co ciekawe w parku otaczającym Pałac w Łobzowie był kiedyś piąty – Kopiec Esterki, legendarnej ukochanej Kazimierza Wielkiego, która na wieść o jego niewierności wyskoczyła z okna wprost do stawu. Jednak władze Polski Ludowej zdecydowały się na wybudowanie w tym miejscu boiska WKS Wawel.

Zjeść po krakowsku

Po tak intensywnym zwiedzaniu Krakowa warto skorzystać z oferty gastronomicznej licznych restauracji i knajp. Największe ich skupisko znajdziemy w okolicach Rynku Głównego a także na Kazimierzu. Warto w restauracyjnym menu wyszukać dania typowe dla tego regionu, aby ich smak dopełnił wrażeń estetycznych.

Jednym z symboli Krakowa jest krakowski obwarzanek, który jest wypiekany już od XIV wieku. Można go kupić w obrębie Starego Miasta i innych popularnych miejscach w Krakowie z kramików na kółkach. To regionalny wyrób o chronionym znaczeniu geograficznym w Unii Europejskiej.

Obwarzanki są wytwarzane z mąki pszennej, tłuszczu, cukru, drożdży, soli i wody. Wypiek ma kształt pierścienia o średnicy od 12 do 17 cm, splecionego z 2 sulek, posypanego sezamem, makiem, solą lub serem.

Kolejnym miejscowym przysmakiem jest maczanka krakowska, przez niektórych uważana za protoplastkę hamburgera. Ten “krakowski fast food” robiony jest z wieprzowiny, bułki (najczęściej kajzerki) i sosu kminkowego. Warto spróbować.

Termin “jeść po krakowsku” oznacza tyle co “na bogato” i “do syta”. Ja proponuję jednak spróbować wszystkiego po trochu, aby wyrobić sobie zdanie na temat krakowskich dań, posiadających niejednokrotnie galicyjskie korzenie.

Inne typowo krakowskie potrawy, których warto spróbować to:

• kaczka po krakowsku – przyrumienione i soczyste kawałki mięsa z kaczki pieczone na maśle i podawane z sosem grzybowo-śmietanowym i kaszą,
• piszinger – wafle przekładane czekoladowym kremem,
• papieska kremówka – ciastko składające się z dwóch warstw ciasta francuskiego przełożonych kremem waniliowym i posypane cukrem pudrem.

Wycieczki fakultatywne

Turyści licznie przybywający do Krakowa są tak zachwyceni miastem, że często decydują się na wycieczki fakultatywne, z których najczęstszym celem jest Kopalnia Soli w Wieliczce lub położony w Oświęcimiu dawny obóz koncentracyjny Auschwitz.

---

W kulturalnej stolicy Polski czekają na Ciebie wspaniałe zabytki, imponujące widoki oraz bliskie spotkania z historią. Oto kilka atrakcji i wycieczek w Krakowie, które mogą Cię zainteresować:

Kopalnia Soli w Wieliczce

Związki Krakowa z Wieliczką mają ponadtysiącletnią historię. Miasteczko położone w pobliżu grodu Kraka początki swoje zawdzięcza bogatym pokładom soli. Legenda mówi, że królewna węgierska Kinga opuszczając swój kraj aby poślubić króla polskiego Bolesława Wstydliwego wrzuciła pierścień do jednego z szybów solnych na Węgrzech. Po przybyciu do Polski kazała służbie wykopać studnię, z której zamiast wody wydobyto bryłę soli, a pod nią znaleziono złoty pierścień królowej.

Polecany artykuł: Kopalnia soli w Wieliczce – 2 kilometry trasy turystycznej

W tamtych czasach sól była ogromnym bogactwem naturalnym, a jej pokłady przynosiły wielkie zyski zasilające kasę króla. Tak rozpoczęło się w XIII wieku wydobywanie soli w Wieliczce, choć najstarszy z dokumentów to przywilej Kazimierza I z roku 1044 nazywający Wieliczkę “magnus sal alias Wieliczka”.

Obecnie stara część Kopalni Soli w Wieliczce stanowi zabytek o znaczeniu światowym. Dla zwiedzających udostępniona jest trasa prowadząca przez 20 komór. Największy jednak zachwyt w kopalni wzbudza wykuta w soli Kaplica św. Kingi.

Do kopalni soli w Wieliczce można dojechać autobusem komunikacji miejskiej. 450 metrów od Dworca Głównego w Krakowie przy ul. Pawiej znajduje się przystanek, z którego odjeżdża autobus linii 304. W ciągu 45 minut dotrzemy autobusem prawie pod sam “Szyb Daniłowicza”.

Auschwitz

Drugim z popularnych kierunków wycieczek fakultatywnych z Krakowa jest Auschwitz. To zespół dawnych nazistowskich obozów koncentracyjnych, działających w latach 1940-1945 w Oświęcimiu. Auschwitz to symbol zagłady Żydów, nazywany też “fabryką śmierci”.

Polecany artykuł: Auschwitz – zwiedzanie dawnego obozu koncentracyjnego

Obecne muzeum obejmuje tereny dwóch obozów: Auschwitz I w Oświęcimiu oraz Auschwitz II w Brzezince. Miejsce to jest odwiedzane przez ponad 2 miliony osób rocznie.

Do Muzeum można dojechać z krakowskiego Dworca Głównego pociągami, autobusami lub busami.

Gdzie spać w Krakowie? Polecane noclegi

Jeśli zarezerwujesz nocleg za pomocą zamieszczonych we wpisie linków ja otrzymam niewielką prowizję. Dla Ciebie cena noclegu pozostaje taka sama.