Najciekawsze atrakcje w Grenadzie – 10 miejsc w stolicy Andaluzji

Grenada (po hiszpańsku Granada) jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Hiszpanii ze względu na Alhambrę, muzea i zabytki, kuchnię i bliskie powiązania z muzyką flamenco. W tym przewodniku odkryjesz ekscytującą historię Grenady i jej dziedzictwo Nasrydów, które wciąż można znaleźć w całym mieście. Pochodzenie nazwy miasta sięga XI wieku, kiedy Zirydzi przenieśli stolicę swojego królestwa z Medina Elvira do Medina Garnata. Nazwa tej drugiej miejscowości mogło pochodzić od łacińskiego “granatum” oznaczającego owoc granatu, lub od arabskiego “gar-anat” oznaczającego miasto pielgrzymów. Sprawdź najciekawsze atrakcje w Grenadzie.

Pierwszą odnotowaną osadą na terenie dzisiejszej Grenady była osada Iberów z VII wieku p.n.e. W 180 roku p.n.e. tereny te podbiły wojska rzymskie i nazwane zostały Iliberis. Po kilku wiekach panowania rzymskiego, w V wieku kontrolę nad miastem przejęli Wizygoci, zyskując znaczenie zarówno cywilne, jak i militarne. W wyniku ciągłego wzrostu liczby ludności wzniesiono liczne budowle i wzniesiono mur. Jednak ten mur obronny nie powstrzymał wojsk arabskich, które przekroczyły Cieśninę Gibraltarską w 711 roku i najechały Półwysep Iberyjski.

Pomiędzy VIII a XI wiekiem bardzo popularna na całym świecie stała się Kordoba, przyćmiewając sąsiednie regiony, takie jak Grenada. Od XI wieku Grenadą rządziła berberyjska dynastia Zirydów. W ciągu dziewięćdziesięciu lat ich rządów zbudowano część starego muru Grenady i wzniesiono Al Qasbah Qadima w Albaicin. Jedna z jego wież stoi do dziś. Od 1091 roku miasto znalazło się pod kontrolą Almorawidów, którzy zbudowali Wieże Bermejas i Puerta de las Pesas. Almohadowie odebrali Almorawidom władzę w połowie XII wieku, a także odcisnęli piętno na mieście, odgradzając teren, na którym dziś mieści się dzielnica Realejo. Wreszcie w 1238 roku wojska Muhammada Ibn al Ahmara podbiły miasto i historia Grenady wkroczyła w okres Nasrydów.

Nowe królestwo Nasrydów (1238-1492) rozciągało się na Grenadę, Almerię, Malagę i Kadyks. Dzięki płaceniu daniny i strategicznemu położeniu geograficznemu, chronionemu przez Sierra Nevada i połączonym drogą morską z Maghrebem, królestwu Grenady udało się utrzymać pokój z chrześcijańskimi królestwami półwyspu. W tym okresie wzniesiono najważniejszą budowlę pomnik Grenady – Alhambrę. W ciągu ponad dwóch stuleci dominacji Nasrydów królestwo Grenady przeżyło okres bezprecedensowej świetności kulturalnej i artystycznej, z silną kulturą islamską, której ślady pozostały w wielu zabytkach.

Polecany artykuł: Najciekawsze atrakcje w Madrycie – 15 miejsc w stolicy Hiszpanii

Przez 250 lat dwudziestu monarchów tego emiratu udało się utrzymać na dystans sąsiednie królestwa chrześcijańskie poprzez umowy handlowe i płacenie danin. Jednak po unii koron Kastylii i Aragonii w 1474 roku nacisk królestw chrześcijańskich na królestwo Grenady stawał się coraz silniejszy i wojska monarchów katolickich otoczyły miasto. Podczas 10-letniego konfliktu zbrojnego królestwo Grenady straciło większość swojej potęgi handlowej i gospodarczej i zostało zdane na łaskę swoich przeciwników. Wojska chrześcijańskie oblegały miasto do czasu, gdy Boabdil, ostatni król Nasrydów, podpisał kapitulację Grenady 25 listopada 1491 roku i przekazał klucze do miasta monarchom katolickim.

Jednym z najważniejszych momentów w historii Grenady, który zapoczątkował epokę nowożytną, było spotkanie Krzysztofa Kolumba z monarchami katolickimi. 17 kwietnia 1492 roku podpisano Kapitulacje Santa Fe, dokument odzwierciedlający porozumienie osiągnięte między monarchami a admirałem Genui w sprawie sfinansowania podróży do Indii.

W XV i XVI wieku miał miejsce proces “kastylianizacji” Grenady. Meczety zburzono i zbudowano nowe kościoły oraz reprezentacyjne budynki takie jak Kaplica Królewska, Katedra i Pałac Karola V. Przez kolejne stulecia miasto przepełnione było sztuką barokową. W XVIII i XIX wieku Grenada straciła na znaczeniu.

W ostatnich latach Grenada stała się miastem uniwersyteckim południowej Hiszpanii, w którym studiuje ponad 80 tysięcy studentów z Hiszpanii i innych krajów. Grenada jest siedzibą Wysokiego Trybunału Sprawiedliwości Andaluzji, Ceuty i Melilli, a także biblioteki regionalnej, Centrum Dokumentacji Muzycznej Andaluzji i innych instytucji.

Po tym krótkim wprowadzeniu historycznym pora na najciekawsze atrakcje w Grenadzie, stolicy Andaluzji.

Alhambra

Alhambra jest bardzo wyjątkowa zarówno ze względu na jej położenie, wymiary, architekturę jak i historię. Jej lokalizacja została wybrana, aby pokazać potęgę dynastii Nasrydów. Alhambra uważana za ósmy cud świata, oznacza “czerwony zamek” i jest cytadelą, pałacem i fortecą Nasrydów. To także najczęściej odwiedzany zabytek w całej Hiszpanii.

Przez dwieście lat królestwo Grenady stało się jedynym pozostałym bastionem władzy muzułmańskiej na Półwyspie Iberyjskim. Założyciel dynastii Nasrydów, Al-Ahmar, nakazał budowę Alhambry i przeniósł rezydencję królewską z Albaicin w nowe miejsce. Wtedy właśnie Grenada wkroczyła w okres największej świetności artystycznej.

Po przejęciu miasta przez monarchów katolickich w 1492 roku przeprowadzili oni kilka reform i zbudowali klasztor San Francisco. Później jego wnuk, cesarz Karol V, nakazał budowę pałacu nazwanego jego imieniem.

Pomiędzy XVIII a XIX wiekiem Alhambra przeżywała okres zaniedbań przez prawie sto lat, dopóki francuskie wojska Napoleona nie zajęły części pałacu i prawie go zniszczyły. Wreszcie w 1870 roku Alhambra stała się własnością państwa i została uznana za pomnik narodowy.

Warowny zespół pałacowy Alhambra został zbudowany w latach 1232–1273 i rozbudowywany do XIV wieku. Składa się z kilku budowli, które służyły różnym celom:

• Alcazaba – najstarszą część Alhambry, położona w najwyższym punkcie wzgórza. Przeznaczenie budowli było czysto wojskowe, choć przypuszcza się, że w pewnym momencie mogła pełnić funkcję rezydencji królewskiej. Alcazaba to duża twierdza chroniona murami, w której znajdują się cztery główne wieże Alhambry.
• Pałace Nasrydów – każdy z nich jest powiązany z innym królem dynastii. Pałac Mexuar jest najstarszym z nich i dlatego najgorzej zachowanym. Król Ismail I nakazał go zbudować i używać do spotkań politycznych oraz do wymierzania sprawiedliwości. Hol główny jest pełen płytek i oryginalnych krat. Pałac Comares jest zbudowany wokół dziedzińca Myrtles. Mieści się w nim słynna Sala Tronowa, w której prowadzono politykę, oraz sale, w których odbywały się przyjęcia. Z kolei Pałac Lwów (lub Harem) to prywatne apartamenty sułtana Mohammeda V, który rezydował tu wraz z rodziną i swoim haremem.
• Pałac Generalife – letnia rezydencja sułtana i jego rodziny. Willa ta znajduje się w niewielkiej odległości od Alhambry i jest otoczona ogrodami, które kiedyś były sadami. Najbardziej charakterystyczną częścią Generalife jest główny dziedziniec, który reprezentuje muzułmańską koncepcję raju.
• Pałac Karola V – to jedno z najwybitniejszych dzieł renesansu w Hiszpanii. Wyróżnia się główną fasadą i okrągłym arkadowym dziedzińcem z kolumnami w stylu rzymskim. Cesarz Karol V postanowił zbudować ten pałac w pobliżu Alhambry dla siebie i swojej rodziny. Choć jego budowę rozpoczęto w 1527 roku, z powodu braku funduszy i wewnętrznych buntów w Grenadzie, pałac ukończono dopiero w XX wieku. Obecnie mieści się w nim Muzeum Sztuk Pięknych i Muzeum Alhambra.

Zespół pałacowy Alhambra to najpopularniejszy zabytek w Grenadzie i spędzimy tu sporo czasu. Jeśli jednak planujesz przynajmniej 3-dniowy pobyt w mieście warto nie ograniczać się do tego jednego miejsca i obejrzeć inne ciekawe i oryginalne atrakcje w Grenadzie, które opisuję w dalszej części artykułu.

Katedra w Grenadzie (Catedral de Granada)

Katedra w Grenadzie to obowiązkowy punkt wycieczki po mieście i miejsce, w którym można cieszyć się sztuką w jej najczystszej postaci. Mieszanka stylów, wymiary planu piętra i niesamowita fasada przyciągają turystów od pierwszej chwili, gdy na nią spojrzą.

Położona w samym sercu miasta, kilka metrów od Madrasy, Katedra w Grenadzie jest jednym z najbardziej imponujących zabytków miasta i arcydziełem hiszpańskiego renesansu.

Po zdobyciu Grenady przez monarchów katolickich w 1492 roku miasto nabrało bardziej chrześcijańskiego wyglądu. Najbardziej ambitnym projektem była wielka gotycka katedra z kaplicą królewską, w której pochowano szczątki Izabeli i Ferdynanda.

Choć budowę katedry planowano na rok 1506, to nagła śmierć królowej Izabeli dwa lata wcześniej doprowadziła do budowy Kaplicy Królewskiej, w której została pochowana. Dlatego prace nad katedrą w Grenadzie rozpoczęły się dopiero w 1523 roku. Świątynia została ukończona w 1704 roku.

Jedną z najbardziej imponujących części katedry jest jej fasada, wykonana przez Alonso Cano w połowie XVII wieku. Składa się z dużego łuku z trzema wewnętrznymi łukami i płaskorzeźbami dziewic i innych postaci religijnych.

Warto wejść do środka i zwiedzić wnętrze Katedry. Łuki sufitu, ołtarz na ołtarzu, kolumny oddzielające nawy, rzeźby w głównej kaplicy i witraże fascynują i zachwycają.

Jedną z największych atrakcji Katedry w Grenadzie jest jej piętnaście kaplic. W wielu z nich znajdują się prawdziwe arcydzieła, takie jak obrazy i rzeźby lokalnych artystów. Wyróżnia się Capilla Mayor, która w zamierzeniu miała być panteonem Habsburgów, a ostatecznie została wypełniona obrazami Alonso Cano.

Kaplica Królewska w Grenadzie (Capilla Real de Granada)

Izabela I Kastylijska i Ferdynand II Aragoński postanowili wybudować w stolicy Grenady swoją kaplicę grobową i na zawsze poświęcić temu miastu swoje życie. Kaplicę zbudowano na miejscu starego głównego meczetu miasta, a jej budowę ukończono dopiero w 1517 roku. Do tego czasu szczątki monarchów katolickich spoczywały w klasztorze San Francisco de la Alhambra.

Kaplica Królewska w Grenadzie poświęcona jest św. Janowi Chrzcicielowi i św. Janowi Ewangeliście, a zarówno wnętrze, jak i fasada budynku utrzymane są w surowej estetyce wymaganej przez królową Izabelę. Jednak po jej śmierci mąż nie uszanował tego życzenia i nakazał budowę grobowca w pełnym detali stylu renesansowym.

Pośrodku transeptu kaplicy znajdują się groby Izabeli I Kastylii i Ferdynanda II Aragonii oraz ich córki Joanny i jej męża Filipa. Obydwa grobowce są wyrzeźbione w marmurze i przedstawiają postacie monarchów. Pomnik nagrobny zdobią medaliony, figury świętych i aniołów.

Pod grobowcem znajduje się niewielka krypta, do której prowadzą schody. Można tu zobaczyć ołowiane trumny czterech członków rodziny królewskiej oraz sarkofag wnuka monarchów katolickich, małego Miguela de la Paz, który zmarł jako dziecko. W tej surowej krypcie znajdują się także przedmioty osobiste monarchów katolickich, takie jak ich korony i berło, którego używali.

W Kaplicy Królewskiej znajduje się także ekspozycja dziedzictwa monarchów katolickich. W Muzeum Zakrystii znajdziesz kilka obrazów flamandzkich artystów, które stanowiły część prywatnej kolekcji królowej Izabeli, ceremonialne stroje monarchów oraz książki i biżuterię używaną w życiu codziennym.

Madrasa (Palacio de la Madraza)

Termin “madrasa” oznacza szkołę. W 1349 roku król Nasrydów Yusuf I założył uniwersytet obok Wielkiego Meczetu, aby uczyć matematyki, prawa, teologii i astrologii. W Madrasie w Grenadzie studiowano postacie rangi Ibn al-Khatiba czy Ibn Zamraka, dwóch poetów, których wersety zdobią ściany Alhambry.

Według dokumentów historycznych madrasa posiadała dużą bibliotekę, stały dom studencki i laboratorium.

Uniwersytet działał aż do chwili zdobycia Grenady, kiedy to na ulicy spalono wszystkie książki znajdujące się w bibliotece. Ta dawna madrasa przejęła funkcje administracyjne i była miejscem licznych posiedzeń ówczesnej rady miejskiej.

Dziś w Madrasie mieści się Centrum Kultury Współczesnej i miejska Akademia Sztuk Pięknych.

Niewątpliwą atrakcją madrasy jest jej oratorium. Chociaż większość budynku całkowicie zmieniła swój wygląd w wyniku ciągłych renowacji, Sala Nasrydów nadal zachowała łuki w kształcie podkowy, oryginalne kolory oraz kraty i tynki na suficie.

Ponadto w Madrasie w Grenadzie znajduje się sala zwana Salą Dwudziestu Czterech Rycerzy, w której można zobaczyć jedną z najlepiej zachowanych zbroi w Hiszpanii.

Klasztor Cartuja (Monasterio de Nuestra Señora de la Asunción “La Cartuja”)

Klasztor Cartuja jest jednym z najbardziej reprezentatywnych dzieł hiszpańskiego baroku. Ozdobne dekoracje kaplic, budynków gospodarczych i dużego kościoła sprawiają, że jest to jedna z atrakcji, które trzeba zobaczyć w Grenadzie.

Położony nieco ponad 2 kilometry od centrum Grenady, Królewski Klasztor Nuestra Señora de la Asunción de la Cartuja to duży kompleks sakralny, w którym przez trzy stulecia gościli mnisi kartuzi.

Surowość elewacji zewnętrznej i głównego portyku kontrastuje z wystrojem wnętrza, uzyskanym dzięki malarstwu, freskom, rzeźbom, sklepieniom, polichromowanej stolarce i niezliczonej liczbie technik artystycznych.

Polecany artykuł: Kordoba w Hiszpanii – zwiedzanie, zabytki i atrakcje turystyczne

Budowę klasztoru Cartuja rozpoczęto w XVI wieku, a prace zakończono dopiero dwa wieki później, dlatego zespół klasztorny łączy w sobie style renesansowe, późnogotyckie i barokowe.

Kartuzi zamieszkiwali ten kompleks religijny aż do wygnania ich w XIX wieku. Mnisi składali śluby milczenia i prawie nie opuszczali klasztoru, spędzając dzień na modlitwie, medytacji i nauce.

Podczas zwiedzania oglądamy następujące pomieszczenia klasztorne:

• Dziedziniec – krużganek w stylu arabskim, ozdobiony drzewami pomarańczowymi i centralną fontanną.
• Refektarz – pomieszczenie, w którym mnisi spożywali posiłki i w którym obecnie mieści się ważna kolekcja obrazów mnicha Juana Sáncheza Cotána.
• Kapituła – najstarsze pomieszczenie w klasztorze, wyróżniające się sklepieniem żebrowym.
• Kościół Wniebowzięcia NMP – najbardziej imponująca część klasztoru. Ukończono go w XVII wieku, kiedy ustawiono wielki ołtarz dzielący kościół na dwie części. Na ołtarzu głównym stoi rzeźba Matki Boskiej Wniebowziętej autorstwa Jose de Mora.
• Kaplica – jedna z najbardziej udekorowanych części klasztoru. Została wykonana przez Francisco Hurtado i zawiera freski autorstwa malarza Antonio Palomino.
• Zakrystia – pomieszczenie zachwycające wpływami arabskimi w dekoracji kopuły, oraz ozdobnymi tynkami i intarsjami.

Corral del Carbón

Corral del Carbón to jedyna arabska alhondiga, która wciąż stoi na Półwyspie Iberyjskim. Znajduje się w samym sercu miasta i zachowała się niemal w całości. Została zbudowana w 1336 roku i jest odzwierciedleniem historii Grenady i arabskiego dziedzictwa, które pozostaje obecne w mieście. Jedną z głównych interesujących cech budowli jest kontrast pomiędzy charakterystyczną architekturą arabską a zdobnictwem Grenady.

Co to jest alhondiga? Jest to budynek użyteczności publicznej w architekturze bliskowschodniej, służący kupcom podczas dużych międzynarodowych targów. Znajdowały się tu duże magazyny do przechowywania towarów, takich jak zboże czy pszenica. Od XII wieku Grenada była ważnym przystankiem na szlakach handlowych, dlatego Corral del Carbón był szczególnie ważny w okresach Zirydów i Nasrydów. Corral del Carbón cieszyła się strategiczną lokalizacją obok Alcaiceria, starego targu jedwabiu i Wielkiego Meczetu. Po podboju chrześcijańskim głównymi użytkownikami tej alhondigi stali się handlarze węglem. Stąd też wzięła się nazwa Corral del Carbón (Carbón po hiszpańsku oznacza węgiel).

Najbardziej niezwykłym aspektem Corral del Carbón jest wciśnięta pomiędzy dwie ulice w centrum Grenady fasada. Wieża posiada duży łuk w kształcie podkowy ozdobiony motywami roślinnymi i inskrypcjami z Koranu. Dziedziniec alhondigi otoczony jest trzema piętrami połączonymi galerią, a pośrodku znajduje się filar, w którym pojono juczne zwierzęta.

Po zdobyciu Grenady monarchowie katoliccy przekazali budowlę szlachcie, a Corral del Carbón stał się domem zabaw i kamienicą. Dziś mieści się w nim księgarnia poświęcona dziedzictwu andaluzyjskiemu oraz warsztat ceramiczny.

Królewski Klasztor Świętego Hieronima (Real Monasterio de San Jerónimo)

Jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów renesansu w Grenadzie jest Królewski Klasztor Świętego Hieronima, położony w samym sercu Grenady, zaledwie kilka metrów od Bazyliki Świętego Jana Bożego. Ten kompleks klasztorny obejmujący duży kościół i dwa krużganki jest obowiązkowym punktem zwiedzania Grenady.

Budowę klasztoru San Jeronimo rozpoczęto na krótko przed jednym z najważniejszych rozdziałów w historii Grenady – podbojem katolickim. Jednak w 1504 roku monarchowie katoliccy postanowili przenieść klasztor na obecne miejsce i zlecili projekt Diego de Siloe.

Choć pierwotnie budynek był pomyślany jako obiekt w stylu gotyckim, ostatecznym efektem był renesansowy klasztor z dużym kościołem na planie krzyża łacińskiego wewnątrz. Duża część prac budowlanych została sfinansowana przez wdowę po El Gran Capitanie, która jest pochowana w klasztorze.

Zakon Hieronimitów zamieszkiwał w klasztorze aż do najazdu napoleońskiego, kiedy to wojska francuskie zajęły budynek i zburzyły wieżę główną. Później klasztor służył jako koszary.

Klasztor składa się z kościoła San Jeronimo i dwóch krużganków otoczonych różnymi budynkami gospodarczymi i kaplicą. Obecnie można zwiedzać jedynie pierwsze piętro, gdyż górne piętro zajmowane jest przez żeński klasztor klauzurowy.

Podczas wizyty w klasztorze można zwiedzić główny krużganek z drzewami pomarańczowymi i posiadający 7 drzwi prowadzących do różnych kaplic. Kulminacyjnym punktem zwiedzania jest kościół San Jeronimo, który został zbudowany w XVI wieku i jest jednym z najbardziej spektakularnych kościołów w Grenadzie.

Bazylika Świętego Jana Bożego (Basílica de San Juan de Dios)

Jednym z najważniejszych dzieł architektury barokowej w Grenadzie, obok Klasztoru Cartuja, jest Bazylika Świętego Jana Bożego, świętego uważanego za założyciela zakonu bonifratrów. Barokowa świątynia została wzniesiona w połowie XVIII wieku na planie krzyża łacińskiego. Wnętrze świątyni jest bogato zdobione polichromowanym drewnem i rzeźbami świętych. Wewnątrz wyróżnia się imponujący ołtarz główny, a od kapiącego zewsząd złota można dostać zawrotu głowy.

Najciekawszym aspektem zwiedzania Bazylika Świętego Jana Bożego jest obejrzenie szczątków patrona chorych. W nawie głównej kościoła znajduje się jego grób świętego otoczony świecami i kwiatami. W małej kaplicy za ołtarzem znajdują się osobiste przedmioty świętego. W srebrnej urnie można zobaczyć drewniany krzyż, który św. Jan Boży zawsze nosił przy sobie, zęby trzonowe świętego i inne drobne relikwie. Kopułę i ściany pomieszczenia zdobią postacie aniołów i malowidła przedstawiające życie świętego.

Opactwo Sacromonte (Abadía del Sacromonte)

Na górze Valparaiso, na końcu dzielnicy Sacromonte, znajduje się jeden z najbardziej nieznanych zabytków Grenady – Opactwo Sacromonte. Ten ważny kompleks religijny został zbudowany po odkryciu szczątków św. Cecyliusza (San Cecilio), męczennika i kluczowej postaci w historii Grenady.

W 1954 roku wykopaliska na górze Valparaiso odsłoniły szczątki męczennika i patrona Grenady. Fakt ten wywołał falę pielgrzymek. Pątnicy przybywali tu, aby oddać cześć pierwszemu biskupowi z czasów rzymskich. Wtedy zdecydowano się na budowę opactwa w tym miejscu wraz z otaczającym go zespołem sakralnym.

Jedną z najciekawszych części wizyty w Opactwie Sacromonte jest wejście do Santas Cuevas, czyli podziemnej strefy, w której odnaleziono szczątki św. Cecyliusza. Przechodzimy przez kilka przejść prowadzących do kaplic, ołtarza i jaskini, w której odnaleziono szczątki męczennika.

W Opactwie Sacromonte znajduje się stała wystawa prezentująca dzieła o wielkiej wartości artystycznej, takie jak oryginalny egzemplarz “Traktatu o medycynie” Awerroesa, kantyk napisany odręcznie przez San Juan de la Cruz, kilka obrazów malarzy z Grenady i jedyny obraz Goi, który może można zobaczyć w Grenadzie. W Opactwie Sacromonte można także zobaczyć słynnego Chrystusa Cyganów.

Alcaicería

Kilkanaście metrów od Katedry w Grenadzie znajduje się jedna z najbardziej urokliwych części miasta – Alcaicería. Ta wąska uliczka z kilkoma rozgałęzieniami znajduje się w części, którą w czasach dominacji muzułmańskiej zajmował suk jedwabiu. Ten starożytny arabski targ był bardzo popularny w czasach Nasrydów, kiedy kupcy zatrzymujący się w Corral del Carbón przyjeżdżali, aby handlować jedwabiem, przyprawami i innymi cennymi towarami.

Alcaicería była otoczona dziewięcioma bramami, które były zamykane na noc i strzeżone przez ochroniarzy, którzy strzegli obiektów prawie dwustu sklepów. W połowie XIX wieku podpalenie sklepu z zapałkami zniszczyło suk i rynek trzeba było odbudować.

Dziś Alcaicería jest długą wąską ulicą prowadzącą do małego placu, z którego wychodzą inne wąskie uliczki. Powodem budowy tak wąskich uliczek była chęć zapobiegania rabunkom, gdyż złodziej nie mógł uciec zbyt daleko.

Jednym z najlepszych miejsc na zakupy w Grenadzie jest właśnie Alcaicería. W sklepach znajdziesz szeroką gamę produktów, od pamiątek (kubki, koszulki, czy magnesy) po tradycyjne arabskie rękodzieło, takie jak intarsje, lampy czy plecaki, a także torby skórzane. Ponadto w pobliżu znajdziesz sklepy oferujące biżuterię, przyprawy, książki i tekstylia.

Polecane atrakcje w Grenadzie

Stolica Andaluzji zachwyca fascynującym połączeniem starożytnych i współczesnych tradycji kulturowych. Warto poznać Grenadę z różnych stron korzystając ze zorganizowanych wycieczek lokalnych oraz najlepszych miejscowych atrakcji.