Zamek Królewski w Warszawie

Zamek Królewski w Warszawie – historia, zwiedzanie i ciekawostki

Zamek Królewski w Warszawie to jedna z ważniejszych atrakcji stolicy. To obowiązkowy punkt zwiedzania nie tylko dla wycieczek szkolnych, ale również dla turystów przybywających do Warszawy z całego świata, którzy właśnie od Zamku Królewskiego rozpoczynają zwiedzanie Starego Miasta. Zniszczony prawie całkowicie w roku 1944 przez faszystów, Zamek Królewski w Warszawie został odbudowany w latach 1971-1984. Od 1980 roku budowla jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Zanim napiszę jak zwiedzać i co można zobaczyć w salach Zamku Królewskiego warto przytoczyć trochę faktów historycznych dotyczących budowli. Zamek Królewski w Warszawie stoi w miejscu pierwotnego zamku książąt Mazowieckich, który był budowlą gotycką z czerwonej cegły.

Dzieje Zamku Królewskiego

Przez wiele stuleci zamek należał do króla oraz do Rzeczypospolitej. Była to rzadka sytuacja w dziejach Europy. Od kiedy stolicę Polski przeniesiono do Warszawy, w siedzibie króla mieścił się Sejm i ministerstwa. Oczywiście w zamku mieszkał król, ale kolejni władcy byli bardzo rzadkimi gośćmi w swojej rezydencji, gdyż woleli budować mniejsze siedziby na obrzeżach miasta.

Zamek Królewski w Warszawie był świadkiem ważnych reprezentacyjnych wydarzeń. To tutaj rodziła się polska demokracja, a pod koniec XVIII wieku uchwalono najważniejszy akt prawny w państwie – Konstytucję 3 maja 1791 roku. Była ona pierwsza w Europie, a druga na świecie. Tutaj władcy pruscy składali hołd polskiemu królowi. To w jego murach król zamierzał ulokować królewską akademię malarstwa i rzeźby. Udało mu się jedynie stworzyć jego namiastkę – malarnię w Pałacu pod Blachą.

W ciągu kilku stuleci Zamek Królewski w Warszawie ulegał licznym przebudowom. Raz dodawano, innym razem zmieniano układy pomieszczeń. Pierwszymi budowniczymi byli Jan Baptysta Quadro oraz Jakub Parr. Za ich działalności powstała Izba Poselska, Sala Senatu i główna sala Sejmu Rzeczypospolitej. Dobudowano również piętrowy gmach mieszkalny zwany Domem Królewskim, z wieżą mieszczącą klatkę schodową.

Największy rozmach w budowaniu Zamku miał miejsce na przełomie XVI i XVII wieku. Przybrał on kształt pięcioskrzydłowej bryły. Zachowując Wieżę Grodzką, Dwór Większy i Dom Królewski dobudowano trzykondygnacyjne skrzydła z trzema nowymi bramami: Grodzką, Senatorską i Szlachecką. Nad tą ostatnią dobudowano 60-metrową wieżę z zegarem. Całość wieńczy wysoki hełm i właśnie dziś to tę część zamku widzimy stojąc na Placu Zamkowym.

Za panowania Zygmunta III Wazy zamek posiadał bezpośrednie połączenie z Farą w formie krytego ganku. Postanowiono go zbudować po tym, jak podczas jednej z przechadzek do kościoła król został napadnięty i lekko zraniony. Oczywiście zamachowca ujęto i poddano torturom.

Kolejny władca zadbał o to, by jego siedziba rozwijała się z ówczesnym duchem epoki. W architekturze i wyposażeniu zamku pojawiają się elementy dojrzałego baroku. Światły i otwarty na sztukę władca Władysław IV zlecił stworzenie specjalnej sali teatru dworskiego. Zamówił również przebudowę wieży klatki schodowej w stylu barokowym, po dziś dzień nazywaną Władysławowską.

Plac Zamkowy
Plac Zamkowy i Zamek Królewski w Warszawie

Okres wojen szwedzkich nie był dla zamku zbyt łaskawy. Pomieszczenia ograbiono lub zniszczono. Kolejni władcy skupiali się na własnych rezydencjach lokowanych w różnych częściach miasta: Pałacu Saskim, Pałacu Kazimierzowskim (dziś należącym do kompleksu uniwersyteckiego), czy Pałacu Ujazdowskim.

Dopiero król August III znacząco wpłynął na kształt swojej siedziby. Zatwierdził on projekt budowy nowej fasady od strony Wisły. Po konsultacjach z architektami saskimi za realizację odpowiedzialny został Antoni Solari. Zamek Królewski w Warszawie zwrócony frontem ku Wiśle otrzymał uroczą rokokową fasadę z balkonami umieszczonymi na wysokości pierwszego piętra. To tutaj mieszczą się: okazała Sala Balowa, sypialnia królewska zamieniona w Salę Tronową oraz Kaplica Królewska. Na fasadzie znajdują się rzeźbiarskie dekoracje przedstawiające postacie kobiece, kartusze, herb Rzeczypospolitej i herb królewski oraz tarcze z monogramami króla.

Panowanie Stanisława Augusta Poniatowskiego zaowocowało zarówno niepowtarzalnymi projektami przebudowy zamku, które nigdy nie zostały zrealizowane, jak również udanymi zmianami we wnętrzach. Poza tym zamek na powrót stał się miejscem życia artystycznego i politycznego kraju. Projekty dla króla przedstawiali czołowi polscy architekci. To właśnie zmiany jakich dokonał król Staś możemy aktualnie podziwiać.

Polecany artykuł: Stare Miasto w Warszawie – kompletny przewodnik

W XIX wieku podczas zaborów zrabowano znaczną część dzieł sztuki. Rosjanie wywieźli z zamku 90 wagonów mebli i zabytków, pozostawiając niemal nagie mury.

Zamek Królewski w Warszawie został bardzo poważnie uszkodziły przez niemieckie naloty we wrześniu 1939 roku. We wrześniu 1944 roku zamek został wysadzony w powietrze przez wojska faszystowskie. Zachowały się tylko przyziemia (piwnice), dolna partia Wieży Grodzkiej, budynek Biblioteki Królewskiej i Arkady Kubickiego.

Odbudowę Zamku Królewskiego w Warszawie rozpoczęto dopiero w latach 70. XX wieku. 19 stycznia 1971 r. na wniosek Edwarda Gierka Biuro Polityczne KC PZPR podjęło decyzję o rekonstrukcji zamku. Zamek Królewski w Warszawie był odbudowywany aż do roku 1984.

Remont Arkad Kubickiego trwał od roku 1995 przez 14 lat. W roku 2011 zakończono renowację Pałacu Pod Blachą, w którym znajduje się odtworzony apartament księcia Józefa Poniatowskiego.

Zamek Królewski – pomnik historii i kultury narodowej, przez Książąt Mazowieckich wznoszony, za Zygmunta III na siedzibę królewską i sejmową rozbudowany, za Stanisława Augusta wzbogacony. W 1944 roku przez niemieckich nazistów zburzony. W latach 1971-1984 staraniem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie, ofiarnością społeczną, pracą przedsiębiorstwa państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków oraz mistrzów rzemiosła, architektów, historyków sztuki, konserwatorów i techników odtworzony.

Zamek Królewski w Warszawie – jak dojechać?

Adres:

Plac Zamkowy 4, 00-277 Warszawa

Współrzędne GPS:

52°14’52”N 21°00’51”E

Dojazd:

Autobusy: 160, 190 (przystanek “Stare Miasto”)

Tramwaje: 4, 13, 20, 23, 26, 28 (przystanek “Stare Miasto”)

Zamek Królewski w Warszawie – godziny zwiedzania

Poniedziałek:

nieczynne

Od wtorku do niedzieli:

10:00 – 17:00

Ogrody zamkowe dostępne są dla zwiedzających codziennie w godzinach: 10:00 – 20:00 (w okresie jesienno-zimowym do godziny 18:00).

Zamek Królewski w Warszawie – bilety wstępu

Bilet normalny:

50 zł

Bilet ulgowy:

40 zł

Za darmo można zwiedzić Arkady Kubickiego, Dziedziniec Wielki oraz Ogród Górny. W środy wstęp do Zamku Królewskiego jest bezpłatny (Apartamenty Wielki i Królewski, Obrazy Jana Matejki, Sala Senatorska, Galeria Królewiczowska, Galeria Arcydzieł).

Bilety można również zakupić przez internet, maksymalnie na 60 dni przed terminem planowanego zwiedzania.

Jeżeli decydujemy się na zakup biletu w kasie Zamku, po wejściu przez Bramę Zegarową na dziedziniec należy skierować się na prawo, a także liczyć się z możliwą większą kolejką, w której postoimy nawet 30-40 minut.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie

Zamek Królewski w Warszawie – Trasa Królewska

Wnętrz zamkowych jest około 300, a w 102 zgromadzono setki eksponatów w postaci dzieł sztuki i pamiątek historycznych. Po pożodze wojennej ocalało ponad 300 obrazów, 70 rzeźb, 16 kominków oraz mnóstwo mebli i dzieł sztuki zdobniczej. Wiele pomieszczeń zostało udostępnionych dla zwiedzających.

Trasa Królewska obejmuje najatrakcyjniejsze elementy ekspozycji zamkowych. W trakcie zwiedzania zobaczyć można m.in. sale królewskie powstałe dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz sale sejmowe.

Na uwagę zasługuje Sala Tronowa ociekająca czerwonym aksamitem i złotymi dekoracjami. Na Trasie Królewskiej zobaczyć można również Salę Rycerską, Salę Balową, apartamenty królewskie a także Salę Senatorską, w której uchwalona została Konstytucja 3 maja.

Pokój Oficerski

W tym pomieszczeniu pełnili służbę oficerowie Gwardii Konnej Koronnej. Zobaczyć tu można pięć obrazów malowanych przez Jurriaana Andriessena, przedstawiających sceny arkadyjskie, a także posąg Marsjasza wykonany przez André Le Bruna.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Pokój Oficerski

Pokój Canaletta

Za czasów króla Stanisława Augusta pomieszczenie to było najważniejszym przedpokojem w Apartamencie Królewskim. Stanisław August umieścił tu serię widoków Warszawy namalowanych przez słynnego weneckiego malarza Bernarda Bellotta bardziej znanego jako Canaletto, m.in.: Krakowskie Przedmieście od kolumny Zygmunta, Widok Warszawy od strony Pragi, Widok Warszawy z Pałacem Ordynackim, Krakowskie Przedmieście w stronę kolumny Zygmunta, Pałac w Wilanowie (4 obrazy), Kościół Świętego Krzyża, Pałac Rzeczypospolitej (Krasińskich), Kościół Wizytek.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Pokój Canaletta

Pokój Audiencjalny Stary

Został zaprojektowany przez Dominika Merliniego i służył jako miejsce audiencji. Znajdują się tu supraporty malarza Marcella Bacciarellego, które przedstawiają cnoty królewskie: Siłę, Rozsądek, Wiarę i Sprawiedliwość. Oprócz tego artysta wykonał plafony ukazujące rozkwit sztuk, nauk, rolnictwa i handlu pod panowaniem króla Stasia.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Pokój Audiencjalny Stary

Pokój Sypialny Króla

To najokazalszy z sześciu apartamentów króla. Zaprojektował go tuż przed śmiercią Jakub Fontana, a ukończył w roku 1775 Dominik Merlini. Wystrój tego pokoju stanowi wykonana z cisowego drewna boazeria, delikatny rysunek dekoracji tkaniny obiciowej oraz obrazy Marcella Bacciarellego: “Rebeka i Eleazar” oraz “Estera i Ahasverus”.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Pokój Sypialny Króla

Garderoba Króla

Garderoba i Gabinet Króla odtworzone zostały na podstawie oryginalnego projektu. Uwagę zwraca seria szkiców olejnych do plafonów w Zamku Królewskim.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Garderoba Króla

Gabinet Króla

Gabinet oraz sąsiadującą z nim garderobę urządzono w tym miejscu dla króla Stanisława Augusta. W XIX i XX wieku wnętrza te wielokrotnie przekształcano. Ich obecny wygląd nawiązuje do zachowanego, lecz niezrealizowanego przez króla, projektu Johanna Christiana Kamsetzera z 1792 roku.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Gabinet Króla

Sala Tronowa

Salę Tronową projektowali: Dominik Merlini, Jan Chrystian Kamsetzer i Jan Bogumił Plersch. Zadbali oni o to, by sala była godna króla. Wystrój wnętrza stanowią zakupione w Paryżu boazerie, dwa marmurowe kominki z Rzymu, dwie konsole z blatami mozaikowymi oraz cztery posągi starożytnych mężów stanu i wodzów autorstwa Angelo Puccinelliego. W czasie prac rekonstrukcyjnych odtworzone zostały srebrne haftowane orły na zaplecku tronu, stanowiące najważniejszy historyczny akcent Sali.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Sala Tronowa

Sala Rycerska

Sala Rycerska powstała według koncepcji samego króla Stanisława Augusta. Król chciał w niej uczcić osoby zasłużone dla ojczyzny oraz przywołać najważniejsze momenty historii Polski. Królewską ideę ożywili nadworni architekci. W sukurs architektonicznym i artystycznym zachciankom monarchy poszedł również malarz Marcello Bacciarelli oraz rzeźbiarze Andrzej Le Brun i Jakub Monaldi. Sala otrzymała monumentalny wystrój architektoniczny i plastyczny. Ozdobą Sali Rycerskiej jest 10 owalnych portretów i 22 brązowe biusty przedstawiające sławnych Polaków. Wokół sali biegnie napis zaczerpnięty z VII księgi “Eneidy” Wergiliusza, odnoszący się do zasług wybitnych obywateli. W środkowej części sali ustawiono posągi alegorycznych postaci Sławy i Chronosa.

Był to najważniejszy przedpokój przed Salą Tronową. Podczas audiencji gromadzili się tu senatorowie i dyplomaci akredytowani przy dworze.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Sala Rycerska

Pokój Marmurowy

Pokój marmurowy w zamku zawsze miał spełniać rolę skarbca pamięci, jednocześnie przydając splendoru panującemu. Dziś pomieszczenie to robi niezwykłe wrażenie.

Pokój Marmurowy służył jako drugi przedpokój w apartamencie państwowym. Jest to najstarsze wnętrze w tym apartamencie, które powstało jeszcze w czasach panowania Władysława IV w latach 1640-1642 według projektu Giovanniego Battisty Gisleniego. Sala jest wyłożona od sufitu do podstawy marmurami. Pokój Marmurowy został odnowiony w latach 1769-1771 przez Jakuba Fontanę, który zachował ze starego wnętrza podstawowe elementy kompozycji architektonicznej i dodał 22 portrety królów polskich, plafon malowany przez Marcella Bacciarellego oraz posągi Sprawiedliwości i Pokoju nad lustrem, wykonane przez André Le Bruna. Portrety książąt i królów polskich z rodzin Jagiellonów, Wazów i Habsburgów miały przypominać świetność ich panowania i podkreślać związki Wazów z Jagiellonami jako dynastią rodzimą.

W roku 1835 na rozkaz cara Mikołaja I rozebrano marmurowe ściany. W okresie międzywojennym sala nie została odrestaurowana, a w pustym pomieszczeniu wisiały jedynie portrety królów.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Pokój Marmurowy

Antyszambra Sali Wielkiej

Pomieszczenie służyło jako pierwszy przedpokój w Apartamencie Wielkim. Podczas audiencji gromadzili się tu niżsi rangą dworzanie, którzy witali gości udających się na audiencję do Sali Tronowej.

Przedpokój otrzymał stonowany, pełen harmonii wystrój w stylu nawiązującym do form klasycznych. Zdobią go 4 obrazy zamówione przez Stanisława Augusta w 1765 r. w Paryżu specjalnie do tego wnętrza. Tematy obrazów zaczerpnięte są z historii starożytnej, a towarzyszące im na ramach napisy miały być ilustracją celów i cnót dobrego władcy.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Antyszambra Sali Wielkiej

Sala Senatorska

Należy do najwspanialszych sal na zamku. Tutaj w roku 1791 uchwalono Konstytucję 3 maja – pierwszą w Europie nowoczesną ustawę regulującą ustrój państwowy.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Sala Senatorska

Po upadku powstania listopadowego dekorację sali zniszczono. Odbudowano ją na podstawie rysunków przedstawiających wygląd tego pomieszczenia sprzed okresu zniszczenia, znajdujących się w archiwum państwowym w Dreźnie. Oryginalny jest fotel królewski oraz fragmenty dekoracji zaplecka i baldachimu tronowego. Układ foteli i krzeseł dla senatorów oraz ministrów odtworzono ściśle według obowiązującego ceremoniału obrad Sejmu Polskiego.

Sala Wielka (Balowa)

W czasach Stanisława Augusta sala ta służyła jako miejsce ceremonii dworskich. Odbywały się tutaj zgromadzenia dworskie, uczty, bale, koncerty i przedstawienia teatralne. Wystrój i wyposażenie sali wykonane zostały według projektów Dominika Merliniego i Jana Christiana Kamsetzera, zaś autorami posągów Apolla i Minerwy oraz alegorii Sprawiedliwości i Pokoju byli rzeźbiarze André Le Brun i Jakub Monaldi. Na suficie w potężnym plafonie ukazano skomplikowane przedstawienie “Rozwikłanie Chaosu”.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Sala Wielka (Balowa)

Sala Rady

Pomieszczenie to odbudowano na podstawie oryginalnego projektu z końca XVIII wieku. W czasach Stanisława Augusta sala ta, podobnie jak cały zamek, uległa pewnym zmianom. Służyła jako miejsce posiedzeń Rady Nieustającej, pierwszego w Polsce stałego rządu złożonego z króla, 18 posłów i 18 senatorów. Na ścianach Sali wiszą okazałe portrety wybitnych działaczy Sejmu Czteroletniego m.in. Prezydenta Warszawy Ignacego Zakrzewskiego, marszałka Sejmu Stanisława Małachowskiego oraz Hugona Kołłątaja.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Sala Rady

Ciekawym z historycznego punktu widzenia jest tron królewski w formie dekoracyjnego krzesła stojącego na kilkustopniowym podwyższeniu. Dla zgromadzonych w Sali posłów i senatorów tak podkreślona pozycja króla traktowana była jako wyraz arogancji władzy monarszej.

Galeria Owalna

Niegdyś była salą przejściową, przez którą prowadziła droga do loży królewskiej w kolegiacie św. Jana. W czasie odbudowy Galeria otrzymała nowy wystrój oraz cenne wyposażenie: arrasy brukselskie z połowy XVI wieku oraz portrety monarchów polskich z przełomu XVI i XVII wieku.

Zamek Królewski w Warszawie
Zamek Królewski w Warszawie — Galeria Owalna

Ogrody Zamkowe

Zamek Królewski w Warszawie od strony Wisły wygląda zupełnie inaczej niż od strony Placu Zamkowego. To zasługa Ogrodów Zamkowych, które towarzyszyły Zamkowi Królewskiemu od początku jego dziejów. Ogrody rozciągają się na powierzchni około 5,8 hektara między zamkiem a Wisłą, na stromej skarpie i u jej podnóża. Powstały w średniowieczu przy zamku należącym jeszcze do książąt mazowieckich. Rozwinięte z rozmachem na stoku skarpy w XVI wieku stały się jednym z najbardziej dziś znanych ogrodów renesansowych.

Przeniesienie stolicy Polski z Krakowa do Warszawy na początku XVII wieku spowodowało rozbudowę zamku i upiększenie ogrodów, które wypełniły fontanny, rzeźby, ptaki i rzadkie okazy roślin.

Zamek Królewski w Warszawie - ogrody zamkowe
Zamek Królewski w Warszawie od strony Wisły

W XVIII wieku na życzenie Stanisława Augusta osuszono zabrany rzece teren u podnóża skarpy. Wielki park założono tam jednak dopiero na początku XIX wieku według projektu Jakuba Kubickiego. Ruchliwą miejską ulicę, która przebiegała pod skarpą oddzielając stary górny ogród od nowego na dole, ukryto pod tunelem potężnych arkad. Chroniące spokój spacerujących szczęśliwie zachowane do dziś arkady są nowatorskim i pełnym fantazji rozwiązaniem problemu trapiącego i dziś urbanistów: jak pogodzić ruch uliczny z potrzebą odpoczynku w miejskim parku.

W okresie międzywojennym, gdy zamek powrócił do swych najważniejszych funkcji państwowych, przystąpiono do urządzania na nowo zaniedbanych ogrodów, projektując je w pełnym splendoru stylu przypominającym barokowe ogrody francuskie.

Ogrody zaplanowano na trzech poziomach. Najwyższy to geometryczny ogród z epoki dynastii Wazów, środkowy – położony jest nad Arkadami Kubickiego, najniżej zaś znajduje się geometryczny ogród z lat międzywojennych.

Arkady Kubickiego
Zamek Królewski w Warszawie — Arkady Kubickiego

Arkady Kubickiego, będące projektem znakomitego architekta epoki klasycyzmu, scalają ogrody zamkowe w starorzeczu Wisły z ogrodami na skarpie, utrzymując jednocześnie komunikację między Nowym Miastem a Mariensztatem. Budowla łączyła cechy doskonałego rozwiązania architektonicznego z funkcją użytkową chowając w swym sklepionym wnętrzu uliczny ciąg komunikacyjny nadbrzeżnych dzielnic Warszawy i monumentalnymi schodami prowadzącymi do dwóch ogrodów.

Ogrody Zamku Królewskiego w Warszawie
Ogrody zamkowe

Odtwarzanie Ogrodów Zamkowych ukończono dopiero w roku 2019, wzorując się na starych rysunkach i fotografiach. Ogrody wyglądają naprawdę wspaniale i łączą w sobie elementy baroku i modernizmu międzywojennego. Podkreślają swoją wspaniałością majestatyczność Zamku Królewskiego.

Ogrody Zamku Królewskiego w Warszawie
Ogrody zamkowe

Po wyjściu z Ogrodów Zamkowych warto na chwilę zajrzeć do Pałacu pod Blachą.

Pałac pod Blachą

Ten niewielki, barokowy, przylegający do Zamku Królewskiego budynek wybudowany został w roku 1720 przez podkomorzego wielkiego koronnego Jerzego Dominika Lubomirskiego. Dach pałacu pokryto blachą, co wówczas było nowością, stąd też wzięła się nazwa pałacu. Blachę miedzianą zdjęli z dachu dopiero Niemcy w czasie okupacji hitlerowskiej.

Pałac pod Blachą
Pałac pod Blachą

Stanisław August kupił ten pałac w roku 1776 i podarował go księciu Józefowi, który tu zamieszkiwał. W tym okresie Pałac pod Blachą zyskał sobie niekoniecznie chwalebną sławę jako ośrodek francuskiego stylu życia w Warszawie i nie cieszył się sympatią patriotów, czego dowodem jest popularny wówczas dwuwiersz: “Jeszcze Polska po polsku i pisze i czyta, bo nie cała Warszawa jest blachą pokryta.”

Zamek Królewski w Warszawie – znane i nieznane ciekawostki

W kaplicy Zamku Królewskiego, obok Sali Canaletta, znajduje się urna z sercem Tadeusza Kościuszki. Kościuszko zmarł w 1817 r. w Szwajcarii. Po powstaniu w Rapperswillu Muzeum Narodowego Polskiego rozpoczęto starania o sprowadzenie do Polski serca Kościuszki. 26 października 1927 r. urnę przywieziono na Zamek Królewski w Warszawie.

Jednym z pomieszczeń Zamku Królewskiego, na którego obejrzenie normalny turysta nie ma szans, jest apartament księcia Stanisława, złożony z trzech pokoi, w południowym skrzydle Zamku. To miejsce jest zarezerwowane tylko dla najznamienitszych gości. Właśnie w tym apartamencie odbywały się rozmowy polskich polityków z papieżem Janem Pawłem II.

W kilku zamkowych pomieszczeniach można zobaczyć ślady po materiałach wybuchowych, którymi zaminowano budowlę. Między 8 a 13 września 1944 r. Zamek Królewski w Warszawie został wysadzony w powietrze przez wojska hitlerowskie.

Czy możesz sobie wyobrazić Bibliotekę Królewską bez książek? Nie ma tu ani oprawionych w skórę woluminów, ani globusów, ani przyrządów astronomicznych. Nic. Zbiory króla Stanisława Augusta Poniatowskiego były jego kolekcją prywatną, na którą składało się około 20 tysięcy ksiąg, zbiory atlasów, obrazów, monet i medali. Kiedy Stanisław August został wygnany z Polski, zabrał ze sobą wszystkie swoje zbiory. Dziś można je podziwiać na Uniwersytecie Kijowskim.

Na Zamku Królewskim w Warszawie znajdują się dwa obrazy Rembrandta: “Dziewczyna w ramie obrazu” i “Uczony przy pulpicie”. Obrazy te należały do Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Na zwiedzenie Zamku Królewskiego oraz Ogrodów Zamkowych potrzeba około 1,5 godziny. Po opuszczeniu terenu zamku trafiamy na Plac Zamkowy skąd można się udać na spacer po Starym Mieście lub w inne z wielu miejsc, które warto zobaczyć w Warszawie.

Gdzie spać w okolicy Zamku Królewskiego w Warszawie? Polecane noclegi

Jeśli zarezerwujesz nocleg za pomocą zamieszczonych we wpisie linków ja otrzymam niewielką prowizję. Dla Ciebie cena noclegu pozostaje taka sama.

Ego Apartments Old Town

ul. Piwna 29

Castle Inn

ul. Świętojańska 2

Novel Old Town

ul. Brzozowa 22 m. 23

Podziel się artykułem

Każda filiżanka kawy to nowa historia.

Jeśli artykuł dostarczył Ci szukanych informacji będzie mi miło jeśli postawisz mi wirtualną kawę. Twoje wsparcie motywuje mnie do tworzenia nowych treści i pomaga w finansowaniu kosztów utrzymania bloga.

W podziękowaniu za Twoje wsparcie otrzymasz 60 dni darmowego dostępu do platformy BookBeat, gdzie znajdziesz ogromną bibliotekę audiobooków. To więcej niż standardowy okres próbny dostępny na oficjalnej stronie BookBeat.

buycoffeeto

7 komentarzy

    • Tak. Piwnice są dostępne dla zwiedzających. W jednej z nich urządzono ciekawą multimedialną ekspozycję poświęconą historii Zamku Królewskiego.

  1. Wydaje mi się, że apartamenty księci Stanisława są dostępne dla zwiedzających. Nie można do nich wchodzić, ale są otwarte i można do nich zajrzeć.

  2. “W kaplicy Zamku Królewskiego, obok Sali Canaletta, znajduje się urna z sercem Tadeusza Kościuszki. Kościuszko zmarł w 1794 r. w Szwajcarii.”
    Proszę jednak sprawdzić rok śmierci Tadeusza Kościuszki.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *