Z Karpacza na Śnieżkę

Mój pobyt w Karpaczu był po części dziełem przypadku. Sponsor mojego wyjazdu, właściciel polskiej sieci hoteli, podarował mi 5-dniowy pobyt w jednym ze swoich obiektów. Do wyboru miałem: Mikołajki, Wisłę, Karpacz lub Białystok. Ponieważ nigdy wcześniej nie byłem w Karkonoszach, a i sentyment do gór ogromny, zdecydowałem się pojechać do Karpacza.

Miasto położone jest u podnóża Sudetów, a dokładnie w Sudetach Zachodnich, w dolinie rzeki Łomnicy. Karpacz zalicza się do dość znanych ośrodków turystycznych w Karkonoszach. Miasto oferuje niezliczone możliwości zimowej turystyki sportowej (kilkanaście ośrodków narciarskich) a także bogaty wachlarz turystyki górskiej i krajobrazowej (siedem głównych pieszych szlaków turystycznych). Posiada zasobną bazę noclegową (około 11 tys. miejsc noclegowych) i restauracyjną. Wielką atrakcją Karpacza jest najwyższy szczyt Sudetów – Śnieżka.

Zanim jednak napiszę jak się dostać na Śnieżkę najpierw proponuję zobaczyć kilka ciekawych miejsc w samym Karpaczu.

Zapora na Łomnicy

Łomnica jest jedną z najniebezpieczniejszych górskich rzek Karkonoszy. W karkonoskich rzekach od niepamiętnych czasów królował pstrąg. Mieszkańcy Karkonoszy łowili te ryby na własne potrzeby, ale również sprzedawali je turystom odwiedzającym ich budy pasterskie. Ryby smażono na maśle i podawano z ziołami. Od lat 30. XX wieku Karpacz ma w swoim herbie wizerunek trzech pysznych pstrągów obok Śnieżki i trzech świerków.

Łomnica to rzeka bardzo kapryśna i zdradliwa. Podczas powodzi w 1897 roku zniszczyła wiele domów, dróg i gospodarstw. Ówczesne władze podjęły decyzję o wybudowaniu systemu ochrony przeciwpowodziowej. W latach 1910-1915 w ramach realizacji tego wielkiego programu koryto rzeki na wielu odcinkach uregulowano i odbudowano, a także wzniesiono wiele zapór przeciwrumowiskowych i progów zwalniających.

Jedna z takich zapór utworzyła malowniczy zalew oraz chętnie odwiedzany przez turystów wodospad. Skuteczność zapory została potwierdzona podczas powodzi tysiąclecia w roku 1997.

Obecnie zapora na Łomnicy to jedna z najbardziej popularnych atrakcji turystycznych Karpacza.

Przejście na zaporę na rzece Łomnicy będzie idealnym pomysłem na spacer pierwszego dnia pobytu w Karpaczu. Dotrzeć tu można przez skwer przy ulicy Konstytucji 3-go Maja, lub nieco wcześniej skręcając w oznaczoną malowniczą ścieżkę, biegnącą wzdłuż Łomnicy.

Anomalia grawitacyjna

Kiedy ponad 300 lat temu Isaac Newton odpoczywał w sadzie i słynne jabłko spadło mu na głowę, to nie przypuszczał, że od odkrytego przez niego wtedy prawa grawitacji będzie można znaleźć pewne wyjątki. Grawitacja jest powszechna, są jednak na Ziemi takie miejsca, w których jej prawa nie działają tak jak wszędzie. Są to okolice Gold Hill w Kanadzie, miejsce w prowincji Gansu w Chinach, Languedoc we Francji, czy też niedaleko letniej rezydencji papieży nad Jeziorem Albańskim na Via Del Laghi. Takie wyjątkowe miejsce znajduje się również w Polsce – w Karpaczu.

Miłośnicy niezwykłych atrakcji mogą zaobserwować niezwykłe zdarzenia na odcinku ulicy Strażackiej, prowadzącej od ulicy Karkonoskiej w kierunku Dzikiego Wodospadu i wyciągu na Kopę.

Przewodnicy sudeccy, od wielu lat przyjeżdżając w to miejsce proszą kierowców autobusów o wyłączenie silnik, a następnie wrzucenie biegu jałowego. Jakież jest zaskoczenie wszystkich, kiedy po chwili pojazd najpierw powoli, a później nieco szybciej, sam podjeżdża pod górę.

Dziwi trochę znak zatrzymywania i zakazu umieszczony przy drodze w tym miejscu. To trochę tak, jakby gospodarze tego miasta strzelali sobie w stopę.

Być może grawitacja w tym miejscu jest nieco mniejsza niż wszędzie, ale moim zdaniem “anomalia grawitacyjna” jest w gruncie rzeczy złudzeniem optycznym. Wystarczy się przyjrzeć ukształtowaniu terenu oraz wysokości drzew rosnących po obu końcach odcinka drogi, aby się zorientować, że w istocie mimo wrażenia, że droga biegnie w górkę, to tak naprawdę delikatnie opada w dół. Warto również przejść się w jedną i drugą stronę, aby na własnych nogach przekonać się, że odcinek drogi biegnący w stronę Dzikiego Wodospadu nie biegnie pod górkę.

Dziki Wodospad

Tak jak w przypadku zapory na Łomnicy, zapora przeciwrumoszowa w tym miejscu powstała w latach 1910-1915. Z biegiem lat nazwano tę zaporę Dzikim Wodospadem.

Dziki Wodospad znajduje się powyżej hotelu “Biały Jar”, na rzece Łomnicy. Jest to jedno z bardziej niezwykłych i magicznych miejsc w Karpaczu. Co ciekawe, ten wodospad równie magicznie wygląda w lecie, otoczony zielenią i zacieniony koronami drzew, jak i w zimie, gdy zdobią go fantazyjne formy lodowe, ośnieżone drzewa i prószący wokół biały puch. To miejsce jest wymarzoną lokacją do wykonania bajkowych i nieco tajemniczych sesji zdjęciowych.

Kościół Wang

Kościół Wang to prawdziwa perła Karkonoszy i zarazem zabytek architektury nordyckiej.

Świątynię zbudowali w XII w. Norwegowie w miejscowości Vang nad jeziorem Vangsmjosa, jako jeden z tysiąca kościołów klepkowych. W Karkonosze świątynia została przewieziona przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV w roku 1842.

Konstrukcję wykonano bez użycia gwoździ. Wszystkie połączenia zrealizowano przy pomocy drewnianych złączy ciesielskich. Wnętrze świątyni ozdobione jest oryginalnymi zdobieniami i rzeźbami. Bryła obiektu podczas prac konserwatorskich, zgodnie z XIX-wiecznymi trendami konserwatorskimi, uległa znacznej rozbudowie.

Na zewnątrz możemy podziwiać stylizowane krużganki i granitową dzwonnicę dobudowaną w XIX w., która chroni drewnianą świątynię przed wiatrem znad Śnieżki.

Obok kościoła znajduje się Dom Parafialny, w którym można wynająć pokoje gościnne, Punkt Medyczny Diakonii Wang, księgarnia z wydawnictwami religijnymi i turystycznymi, pomnik hrabiny von Reden oraz rzeźba przedstawiająca wskrzeszenie Łazarza.

Kościół Wang od roku 1844 służy miejscowej Parafii Ewangelicko-Augsburskiej. Zwany jest również Kościołem Górskim Naszego Zbawiciela.

Na przykościelnym cmentarzu pochowani zostali zarówno wierni z miejscowej parafii oraz ich duszpasterze, jak również osoby, które zginęły w górach. 29 kwietnia 2014 roku na cmentarzu przy świątyni Wang został pochowany Tadeusz Różewicz.

Godziny zwiedzania świątyni Wang

W niedziele i święta o godz. 10:00 odprawiane jest nabożeństwo, w którym udział turystów jest mile widziany, jednak po rozpoczęciu nabożeństwa spóźnionych gości nie wpuszcza się do Kościoła. Zwiedzanie kościoła możliwe jest w tych dniach po godz. 11:30. W soboty możliwe jest wyłączenie części kościoła ze zwiedzania z powodu udzielanych ślubów.

Bilety wstępu do świątyni Wang

Obok kościoła rozpoczyna się szlak niebieski, którym wyruszymy na naszą wyprawę na Śnieżkę.

Z Karpacza na Śnieżkę

Dla turystów nie lubiących trudów wędrówki istnieją inne możliwości dotarcia na Śnieżkę, o czym napiszę nieco później. Natomiast teraz podam szczegóły jak dotrzeć na szczyt od Kościoła Wang.

Polecany artykuł: Na Śnieżkę spod Świątyni Wang

Przed wejściem na szlak prowadzący na Śnieżkę należy się odpowiednio przygotować. Po pierwsze trzeba pamiętać, że dotarcie na szczyt Śnieżki zajmie nam około 4 godzin, dobrze jest zatem wyruszyć w godzinach poranno-przedpołudniowych. Po drugie dobre górskie buty są nieodzowne, szczególnie na ostatnim etapie szlaku. Po trzecie, na Śnieżce jest dość chłodno (latem około 8 stopni), pamiętamy zatem o zabraniu ciepłej bluzy oraz peleryny przeciwdeszczowej na wypadek niemiłej pogodowej niespodzianki. I oczywiście do plecaka zabieramy: termos z kawą, kanapki, wodę. Zapewniam, że się przydadzą.

Tak wyposażeni podchodzimy do kasy w celu zakupienia biletu wstępu na szlak, a w zasadzie do Karkonoskiego Parku Narodowego.

Ceny biletów do Karkonoskiego Parku Narodowego

Szlak z Karpacza na Śnieżkę

Przez pierwsze 30 minut wędrujemy szlakiem niebieskim. Trasa biegnie głównie terenami leśnymi, drogą wybrukowaną kamieniem. Po około 15 minutach mijamy Równienkę (960 m n.p.m.), a po kolejnych 15 docieramy do Polany (1.067 m n.p.m.).

Pomimo, że pierwszy odcinek jest dość łatwy, to jednak okresowe podejścia pod górę podnoszą tętno i warto na Polanie zrobić sobie 5-10 minut odpoczynku i napić się wody.

Polana stanowi rozległy, prawie płaski teren położony między potokiem Pląsawa na południu, a niewysokim grzbietem ciągnącym się od Pielgrzymów po Suszycę na północy. Nad Polaną dominuje Kocioł Wielkiego Stawu i porośnięta kosodrzewiną morena, powstała z nagromadzonego na przedpolu lodowca materiału skalnego.

Znajdujemy się w piętrze regla górnego. Uważa się, że w przeszłości lasy regla górnego nie były tak eksploatowane jak te w reglu dolnym, więc jego charakter jest bardziej zbliżony do naturalnego. Pogląd ten nie odnosi się jednak do rejonu Polany. Tutaj bowiem lasy były eksploatowane szczególnie intensywnie, czego dowodem jest istnienie samej Polany. Od XVII w. gospodarka na dobre wkroczyła w wyższe partie gór. W tym czasie w dolinach rozwijało się włókiennictwo i szklarstwo, a wyżej pasterstwo i zielarstwo.

Polana powstała w wyniku działalności kurzaków, czyli węglarzy wypalających węgiel drzewny dla przemysłu szklarskiego, a następnie była wykorzystywana jako miejsce wypasu bydła.

Z Polany odbijamy w lewo, a następnie przy Kozim Mostku (1.082 m n.p.m.) w prawo kierując się szlakiem niebieskim w stronę schroniska “Samotnia”, do którego dotarcie zajmie kolejne 30 minut. Pierwsze kilkadziesiąt metrów tego odcinka pokonujemy kamienistą stromą ścieżką wśród drzew.

Mijamy Domek Myśliwski, czyli ośrodek edukacyjno-informacyjny KPN.

Dalej ścieżka biegnie na otwartym terenie pomiędzy kosodrzewiną. Tutaj też rozpoczyna się część trasy z atrakcyjnymi widokami na górskie szczyty. Po kilkunastu minutach widać też w oddali schronisko “Samotnia”, przy którym zrobimy sobie kolejny odpoczynek. Ale zanim tam dotrzemy wędrujemy ścieżką przyrodniczą Wokół Kotłów Małego i Wielkiego Stawu.

Stojąc przed “Samotnią” (1.195 m n.p.m), jednym z najstarszych schronisk w Karkonoszach, mamy dobry widok na wnętrze Kotła Małego Stawu. Na mających około 200 metrów wysokości ścianach kotła, po południowej stronie można zobaczyć liczne żleby – głębokie wcięcia, mające przeważnie pionowe skalne ściany i dno szerokie na kilka metrów. Dno żlebów przykryte jest gruzem skalnym osuwającym się z krawędzi kotła. Gruz ten tworzy u podnóża zboczy potężne stożki usypiskowe zwane piargami. Zagłębienie na dnie kotła wypełniają wody polodowcowego jeziora zwanego Małym Stawem.

Jego powierzchnia wynosi około 2,9 ha, a maksymalna głębokość 7,3 m. Z jeziora wypływa rzeka Łomnica, która przedziera się przez szereg wałów morenowych, z których największy (59 m wysokości) wznosi się tuż za “Samotnią”. Dawniej Mały Staw słynął z żyjących w nim pstrągów. Dziś w niewielkich ilościach występuje pstrąg potokowy. Można go czasem zauważyć wygrzewającego się na płyciznach stawu i w wodach Łomnicy.

Przy “Samotni” lub odległego o kolejne 15 minut marszu schronisku “Strzecha Akademicka” warto sobie zrobić około 10 minutowy odpoczynek na zjedzenie małej kanapki i regenerację sił.

Dość stromym podejściem od “Samotni” kierujemy się w stronę “Strzechy Akademickiej”. Na tym odcinku marszu mamy wyśmienity widok na Mnichy.

Od “Strzechy Akademickiej” idziemy w kierunku schroniska “Dom Śląski” (1.252 m n.p.m.). Czeka nas około 45 minut marszu. Trasa staje się nieco trudniejsza. Idziemy ścieżką wybrukowaną kamieniami, często dość stromymi podejściami.

Z drogi powyżej “Strzechy Akademickiej” możemy zobaczyć obszerne zagłębienie. To Biały Jar. Daje on początek dolinie Złotego Potoku. Biały Jar nie jest kotłem polodowcowym. Brak mu skalnych ścian, typowego przegłębienia dna i moren na przedpolu. Biały Jar jest niszą niwalną. Tego typu formy były modelowane przez zbierające się w nich potężne masy śniegu. Nie było ich jednak tak wiele, by pod wpływem własnego ciężaru mogły zamienić się w lód, tak jak miało to miejsce w kotłach polodowcowych.

Zimą w niszy Białego Jaru do dziś gromadzą się olbrzymie masy śniegu nawiewanego z Równi pod Śnieżką. Nierzadko obrywają się i spadają, czyniąc to miejsce jednym z najniebezpieczniejszych w Karkonoszach. Najbardziej tragiczna w skutkach lawina zeszła 20 marca 1968 roku zabijając 19 osób. Wkrótce po zdarzeniu ustawiono w tym miejscu pomnik upamiętniający ofiary, który jednak został zniszczony przez kolejną lawinę w roku 1974.

Około 20 minut przed przybyciem do “Domu Śląskiego” mijamy “Spaloną Strażnicę” (1.430 m n.p.m.). Wspinamy się coraz to wyżej i wyżej, widząc już w oddali cel naszej wyprawy – Śnieżkę. Po drodze mijamy rozgałęzienie szlaków. W lewo trasa odbija na Kopę, a my idziemy dalej prosto, dochodząc do Równiny Pod Śnieżką (1.400 m n.p.m.), gdzie mieści się schronisko “Dom Śląski”. Tutaj warto odpocząć nieco dłużej, aby zebrać siły przed ostatnim, bardzo wymagającym kondycyjnie podejściem na szczyt Śnieżki. Na miejscu jest bar restauracyjny serwujący ciepłe i zimne dania, napoje, alkohol i słodycze. Dostępny jest również grill. Schronisko dysponuje 52 miejscami noclegowymi.

Na samą Śnieżkę można podejść szlakami czerwonym i czarnym, które w tym miejscu łączą się, co zajmie nam 30 minut, lub odbijającym w lewo szlakiem niebieskim, dużo łatwiejszym, ale wtedy ostatnie potrwa 10 minut dłużej. Decyduję się na szlak czerwony, który w tym miejscu jest jednokierunkowy i służy tylko do wejścia na górę.

Śnieżka zdobyta

Śnieżka (1.602 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Karkonoszy, całego pasma Sudetów, jak również Republiki Czeskiej. Góra jest zbudowana z granitu, a jej szczyt z twardych skał zwanych hornfelsami. Zbocza góry pokrywa rumowisko skalne, niekiedy niesłusznie nazywane gołoborzem.

Przez większą część roku panują tu bardzo surowe warunki atmosferyczne, zbliżone do tych za kołem podbiegunowym: niskie temperatury, porywiste wiatry oraz obfite opady deszczu i śniegu. Najwyższa zanotowana prędkość wiatru na Śnieżce przekroczyła 65 m/s, czyli przeszło 230 km/h. Porywy wiatru na szczycie dochodzą zaś do 300 km/h. Śnieżka to wyjątkowo chłodne miejsce – średnia temperatura w roku ledwo wykracza ponad 0 stopni Celsjusza. Charakterystycznym elementem pogody jest także mgła, która występuje tu przez ponad 300 dni w roku.

Podczas ładnej pogody szczyt Śnieżki jest doskonałym punktem widokowym, z którego można podziwiać rozległe panoramy. Przy sprzyjających warunkach widoczność sięga nawet 200 km.

Symbolem Śnieżki jest przypominający spodki i nazywany “latającymi talerzami” budynek Obserwatorium Meteorologicznego im. Tadeusza Hołdysa. Jest to jedno z dwóch w Polsce (obok Kasprowego Wierchu) Wysokogórskich Obserwatoriów Meteorologicznych. Systematyczne obserwacje na Śnieżce trwają nieprzerwanie od 1880 roku. Obecnie nie ma możliwości zwiedzania Obserwatorium. W dolnej kondygnacji “spodków” kiedyś funkcjonowała restauracja, która aktualnie jest niestety nieczynna.

Na Śnieżce znajduje się także kaplica pod wezwaniem Św. Wawrzyńca – patrona przewodników górskich. Otwarto ją w 1681 r. i od tego momentu zaczął się rozwijać ruch pielgrzymkowy i turystyczny na Śnieżkę.

Po czeskiej stronie, na Śnieżce jest stacja końcowa kolei gondolowej prowadzącej z turystycznego, czeskiego miasta Pec pod Sněžkou. Na Śnieżkę nie prowadzi żaden wyciąg z Polski.

Zejście ze szczytu Śnieżki odbywa się szlakiem niebieskim. Po minięciu schroniska “Dom Śląski” można wrócić do Karpacza szlakiem, którym tu przyszliśmy.

Druga możliwość to odbicie w prawo w szlak czarny i dojście do górnej stacji wyciągu na Kopę (czas dojścia około 30 minut). Korzystając z wyciągu można w 7 minut znaleźć się z powrotem w Karpaczu.

Śnieżka dla wygodnych

Pierwsza możliwość to wjazd wyciągiem krzesełkowym na Kopę (1.342 m n.p.m.). Stacja dolna wyciągu znajduje się w Karpaczu przy ul. Turystycznej, bardzo blisko Dzikiego Wodospadu. Wjazd na Kopę zajmuje 7 minut, a z Kopy na Śnieżkę jest do przejścia 2,5 km, co zajmuje około godziny.

Ceny biletów na wyciąg krzesełkowy

Druga możliwość jeszcze wygodniejszego dotarcia na sam szczyt Śnieżki, to przejazd samochodem do Czech, do miejscowości Pec pod Sněžkou. Będąc już na miejscu ponosimy koszt parkingu w wysokości 25 koron czeskich (około 5 zł) za godzinę. Z Karpacza do Pecu kursuje również autobus (bilet do Pecu kosztuje 19 zł). W miejscowości Pec pod Sněžkou funkcjonuje kolejka gondolowa na Śnieżkę (czas wjazdu na szczyt wynosi 15 minut).

Ceny biletów na kolejkę gondolową

Park Wodny “Tropikana”

Bardzo lubię łączyć podczas urlopu wysiłek fizyczny (np. wędrówki górskie) z relaksem. Dobrym pomysłem na relaks w Karpaczu jest skorzystanie z dobrodziejstw parku wodnego “Tropikana” mieszczącego się w Hotelu “Gołębiewski” zlokalizowanym w Karpaczu Górnym.

Obiekt dostępny jest zarówno dla gości hotelowych, jak również wszystkich chętnych. Osoby posiadające wykupiony nocleg w hotelu korzystają z atrakcji parku wodnego w cenie pobytu. Dla pozostałych osób obowiązują bilety wstępu.

Cennik biletów do Parku Wodnego “Tropikana”

Obiekt jest czynny codziennie w godzinach 08:00 – 21:00. W cenie wstępu do parku wodnego można korzystać z hotelowej siłowni, wszystkich basenów, jaccuzzi (borowinowego, morskiego, wapniowo-magnezowego, aromatycznego, ługowego i jodowo-bromowego), trzech saun suchych o różnych nutach zapachowych, sauny parowej, 4 zjeżdżalni, groty solnej i lodowej.

Sam hotel oferuje położony jest na wysokości około 800 m n.p.m. u podnóża Śnieżki. Obiekt dysponuje 880 pokojami, oferując dobry 3-gwiazdkowy standard, choć zauważalne jest zużycie niektórych elementów budynku. Na duży plus zaliczam urozmaicone i pyszne posiłki. Z kolei minusem był dla mnie dziwny zapach przy wejściu do restauracji “Czerwona”.

Hotel “Gołębiewski” w Karpaczu oferuje posiłki w 7 restauracjach. W celach rekreacyjnych goście hotelowi mogą korzystać z klubu nocnego, placu zabaw dla dzieci, kręgielni, salonu gier, toru saneczkowego typu “alpine coaster”, zjeżdżalni pontonowej.

Pobyt w hotelu do najtańszych nie należy ale śledząc okresowe promocje przygotowane przez hotel, jak również internetowe serwisy rezerwacyjne można upolować pobyt w dobrej cenie.

Polecany artykuł: Hotel Gołębiewski w Karpaczu

Kiedy poznamy już sam Karpacz a będziemy dysponować czasem, warto zainteresować się ofertą miejscowych biur podróży i wybrać się na całodzienną wycieczkę do Pragi.

Karpacz to doskonałe miejsce zarówno dla tych bardziej zaprawionych w górskich wędrówkach turystów (możliwość zdobycia Śnieżki), jak również dla osób z małymi dziećmi, z uwagi na możliwość długich spacerów po samym Karpaczu. Jeżeli ktoś przyjedzie do Karpacza z małymi dziećmi dobrym pomysłem będzie wypad w Góry Izerskie. Ciekawe propozycje niemęczących tras do pokonania nawet z dziecięcym wózkiem znajdziesz na zaprzyjaźnionym blogu “Kobiece rozmówki przy herbacie”.

Gdzie spać w Karpaczu? Polecane noclegi

Jeśli zarezerwujesz nocleg za pomocą zamieszczonych we wpisie linków ja otrzymam niewielką prowizję. Dla Ciebie cena noclegu pozostaje taka sama.