Najciekawsze atrakcje w Mediolanie – 10 miejsc, które warto zobaczyć

Mediolan to drugie co do wielkości miasto we Włoszech, położone w północnej części kraju, w regionie Lombardia. Jest ważnym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym i naukowym, a także światową stolicą mody. Znajdują się tu siedziby wielu międzynarodowych firm, w tym Fiata i Pirelli. W mieście znajduje się wiele muzeów, galerii sztuki i teatrów na czele z La Scalą, jednym z najważniejszych teatrów operowych na świecie. Do miasta przyjeżdżają ludzie z całego świata, aby podziwiać zabytki, uczestniczyć w wydarzeniach kulturalnych i zrobić zakupy. Mediolan to duże i zatłoczone miasto. Należy zachować ostrożność w miejscach publicznych i uważać na kradzieże, które są częstym problemem w mieście. Sprawdź najciekawsze atrakcje w Mediolanie.

Na przestrzeni wieków Mediolan był w rękach Celtów, Rzymian, Gotów, Longobardów, Hiszpanów i Austriaków, zanim stał się przemysłową i handlową stolicą Włoch, a także podzielił tytuł światowej stolicy mody z Paryżem.

Miasto zostało założone około 400 roku p.n.e. przez Insubrów, galijską ludność zamieszkującą północny brzeg rzeki Pad. W 196 roku p.n.e. osadę podbili Rzymianie i przemianowali ją na Mediolanum.

W 313 roku został wydany tzw. edykt mediolański, na mocy którego cesarz rzymski Konstantyn I zalegalizował chrześcijaństwo. Kres panowania rzymskiego nastąpił w 569 roku, kiedy Mediolan został zdobyty przez Longobardów. W 774 roku władza przeszła w ręce dynastii Karolingów, która kontrolowała obszar od współczesnej Francji po Niemcy i Włochy. Cesarstwo Karolingów było postrzegane jako następca Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. W okresie walk wewnętrznych i rywalizacji między Świętym Cesarzem Rzymskim a Papieżem Rzymskim o wpływy we Włoszech, Arabowie kontrolowali Morze Śródziemne, a Mediolan prosperował jako ośrodek handlu, czerpiący korzyści ze wzrostu handlu między wschodem a zachodem przez Morze Adriatyckie.

Polecany artykuł: Jak wypożyczyć samochód we Włoszech i zobaczyć 10 romantycznych miejsc

Mediolan został zajęty przez Ottona I, króla niemieckiego, który najechał Królestwo Włoch, podbił je i ugruntował swoją pozycję. Przez następne stulecia aż do 1266 roku obszar ten był nieustannie przedmiotem rywalizacji między władzami cywilnymi i religijnymi. Począwszy od Ottona I, a kończąc na Napoleonie, Mediolan stał się miastem, w którym wielu cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego zostało ukoronowanych Żelazną Koroną Lombardii. W XI wieku Mediolan był świadkiem walk pomiędzy lordami, rycerzami i rodzinami burżuazyjnymi, które połączyły siły, aby zmiażdżyć ruch ludowy, rozczarowany wycofaniem polityki reform i podejścia cesarza Henryka II do wysokiego duchowieństwa mediolańskiego.

Miasto zostało zniszczone w 1162 roku przez Fryderyka I Barbarossę. Wykorzystał on walki wewnętrzne i zewnętrzne z sąsiednimi prowincjami, aby narzucić Mediolanowi swoją suwerenność. Mediolańczycy zbuntowali się przeciwko cesarzowi przy pomocy Ligi Longobardów i pokonali Barbarossę w bitwie pod Legnano. Następnie w 1183 r. podpisano pokój w Konstancji, a Mediolan stał się księstwem z możliwością wybierania własnych sędziów, co zapewniło mu pewien stopień niezależności. Wewnętrzne walki o dominację w Mediolanie trwały przez kolejne stulecia.

Terytorium Mediolanu powiększyło się pod panowaniem pierwszego księcia Mediolanu, Gian Galeazzo Viscontiego, w 1385 roku wraz z aneksją Werony, Vicenzy, Padwy, Pizy, Persui i Bolonii. 10 lat później powstało Księstwo Mediolanu, które obejmowało 26 miast i rozciągało się od wzgórz Montferratu po Laguny Wenecji.

W roku 1499 Mediolan został podbity przez króla Francji Ludwika XII, a w 1535 roku Księstwo Mediolanu stało się częścią Cesarstwa Hiszpańskiego. Mediolan uznawano za stolicę prowincji. Stał się bogatym miastem dzięki bogactwu terenów nawadnianych przez rzekę Pad, otwarciu tunelu Gottharda, produkcji wełny i jedwabiu, biciu złotych monet i dobrze prosperującemu przemysłowi zbrojeniowemu. W XIV wieku Mediolan liczył 100.000 mieszkańców, a pod koniec XV wieku liczba ta osiągnęła 200.000.

Pod koniec XVIII wieku Mediolan został najechany przez Napoleona, który ogłosił miasto stolicą Republiki Cisalpińskiej. W 1802 roku Napoleon został prezydentem Republiki Włoskiej, a w 1805 roku został koronowany na króla Włoch w Mediolanie. Kongres Wiedeński przywrócił miasto pod kontrolę Austrii w 1815 roku, a Mediolan stał się stolicą Lombardii. Mediolan pozostawał pod panowaniem austriackim do roku 1859, kiedy to został włączony do Królestwa Sardynii. W 1861 roku miasto stało się częścią Królestwa Włoch. Stolicę Włoch przeniesiono z Rzymu do Florencji, a następnie z powrotem do Rzymu, choć za finansową stolicę kraju zawsze uważano Mediolan.

Po II wojnie światowej Mediolan stał się zamożnym miastem przemysłowym z liczną klasą robotniczą.

Obecnie Mediolan jest drugim co do wielkości miastem we Włoszech, a obszar metropolitalny Mediolanu liczy ponad 8 milionów mieszkańców. Jest to główny ośrodek przemysłowy, finansowy i handlowy Włoch, a obok Paryża to właśnie Mediolan jest uznawany za europejską stolicę mody i designu.

Mediolan jest jednym z najczęściej odwiedzanych miast we Włoszech. Jeśli chcesz wiedzieć za co turyści kochają to miasto poznaj najciekawsze atrakcje w Mediolanie.

Katedra w Mediolanie (Duomo di Milano)

Katedra w Mediolanie jest rozległą świątynią w stylu gotyckim, położoną w samym sercu miasta. Ma 157 metrów długości i 92 m szerokości. Może pomieścić do 40 tysięcy osób. Katedra w Mediolanie to jeden z największych kościołów katolickich na świecie.

W miejscu, w którym obecnie znajduje się Katedra, wcześniej znajdowała się wczesnochrześcijańska katedra Santa Maria Maggiore. W 838 roku obok pierwszej katedry ufundowano kościół św. Tekli, jednak w 1075 roku pożar zniszczył obie budowle, a kilka wieków później w tym samym miejscu powstała obecna Katedra (Duomo di Milano).

Budowę katedry w Mediolanie rozpoczęto w 1386 roku i trwała ona pięć wieków. W tym czasie w budowę byli zaangażowani różni architekci, rzeźbiarze i artyści. Rezultatem było imponujące i niepowtarzalne dzieło architektury, które połączyło międzynarodowy styl gotyku ze stylem romańskim lombardzkim.

Elewację świątyni pokryto białym i różowym marmurem z kamieniołomu Candoglia w Val D’Ossola. Dach katedry pokryty jest ażurowymi sterczynami i iglicami zwieńczonymi rzeźbami, z których roztacza się widok na miasto.

Wnętrze Katedry jest eleganckie i reprezentacyjne dzięki dużym rzeźbionym marmurowym kolumnom sięgającym sufitu. Ściany świątyni zdobią duże obrazy przedstawiające sceny z Biblii.

Do najważniejszych atrakcji Katedry należy posąg Apostoła Bartłomieja, patrona garbarzy. Święty jest przedstawiany ze skórą zwisającą z ramion, co stanowi nawiązanie do męczeństwa, jakiego doznał.

Jeden z najcenniejszych obiektów w Katedrze w Mediolanie znajduje się za ołtarzem. To jeden z gwoździ użyty podczas ukrzyżowania Chrystusa. Jest wystawiany publicznie tylko raz w roku, w sobotę najbliższą daty 14 września.

W kaplicy św. Karola Boromeusza znajduje się krypta ze szczątkami świętego. Można też zwiedzić skarbiec katedralny, chociaż moim zdaniem nie jest on zbyt ciekawy. Pod Katedrą zwiedzający mogą zobaczyć pozostałości archeologiczne, w tym pozostałości kościoła św. Tekli i chrześcijańskiego baptysterium z IV wieku z pozostałościami dużej ośmiokątnej chrzcielnicy, w której według legendy św. Ambroży w roku 387 ochrzcił św. Augustyna.

Na dachu Katedry znajduje się duży taras, z którego można podziwiać jeden z najpiękniejszych panoramicznych widoków na Mediolan. Fascynujące jest także oglądanie z bliska rzeźb na dachu. Na górę można albo wejść pieszo po schodach, albo wjechać windą.

Pamiętaj, że nawet jeśli odwiedzasz Mediolan latem i jest bardzo gorąco, musisz mieć ubranie zakrywające ramiona i kolana. W przeciwnym razie najprawdopodobniej nie zostaniesz wpuszczony do środka.

Galeria Wiktora Emanuela II (Galleria Vittorio Emanuele II)

Zbudowaną w latach 1865-1877 Galerię Wiktora Emanuela II tworzą dwie arkady w kształcie krzyża łacińskiego, przykryte szklano-żelazną kopułą. Galeria znajduje się pomiędzy dwoma głównymi zabytkami miasta: mediolańską Katedrą i La Scalą. Moim zdaniem ten wspaniały pasaż handlowy jest jedną z najciekawszych atrakcji Mediolanu.

W Galerii Wiktora Emanuela II znajdują się sklepy takich marek jak Prada, Gucci i Louis Vuitton, a także inne ekskluzywne butiki. Mieści się tu także wiele dobrych restauracji, w tym jeden z najstarszych lokali w Mediolanie – Café Biffi, założony w 1867 roku.

Co ciekawe, w Galerii można znaleźć także restaurację McDonald’s. Oczywiście na miarę elegancji tego miejsca restauracja typu fast food jest pięknie udekorowana czarnymi kolumnami i złotymi elementami, aby wtopić się w inne lokale. Posiada także wygodny taras, na którym można usiąść i zjeść niedrogi posiłek, ciesząc się atmosferą i elegancją tego wspaniałego budynku.

Galeria jest ozdobiona bogatą dekoracją rzeźbiarską i freskową. Na jej sklepieniach znajdują się kopie fresków z Kaplicy Sykstyńskiej. Na posadzce pod centralną kopułą znajduje się mozaika przedstawiająca cztery zwierzęta symbolizujące cztery regiony Włoch: lwa (Lombardia), orła (Piemont), byka (Wenecja) i wilka (Rzym). Legenda głosi, że zarówno turystom jak i mieszkańcom miasta będzie się dobrze powodziło, jeśli nadepną prawą nogą na byka i obrócą się o 360 stopni z zamkniętymi oczami. Warto spróbować.

La Scala (Teatro alla Scala)

La Scala jest jedną z najsłynniejszych oper na świecie. Jej stonowany i elegancki wygląd zewnętrzny zawsze zaskakuje tych, którzy odwiedzają ją po raz pierwszy.

Arcyksiążę Ferdynand z Austrii zlecił budowę nowego Teatru Książęcego po pożarze, który strawił poprzedni teatr w 1776 roku. Opera została zbudowana w miejscu, gdzie znajdował się dawny kościół Santa Maria alla Scala, stąd nazwa Teatro alla Scala.

W 1943 roku podczas II wojny światowej budynek został poważnie uszkodzony w wyniku bombardowań. Odbudowano go trzy lata później. W 2002 roku La Scala była zamknięta na dwa lata. Z tej okazji w listopadzie 2004 roku wystawiono operę “L’Europa riconosciuta” Antonia Salieriego, tę samą, która została wystawiona podczas inauguracji Teatro alla Scala 3 sierpnia 1778 roku.

Wiele znanych oper miało swoją premierę właśnie w La Scali, m.in. “Otello” i “Nabucco” Giuseppe Verdiego oraz “Madame Butterfly” i “Turandot” Giacomo Pucciniego.

Giuseppe Verdi w początkach swojej działalności nie chciał, aby jego dzieła były wystawiane w Teatro alla Scala, gdyż był przekonany, że orkiestra modyfikuje jego kompozycje. Niemniej jednak nawiązał wówczas bardzo bliską współpracę z La Scalą.

Muzeum Teatralne zawiera dużą kolekcję obrazów, popiersi, kostiumów i innych przedmiotów związanych ze światem opery i teatru. Wizyta w La Scali obejmuje zwiedzanie wielkiego foyer – eleganckiej i skromnie udekorowanej sali. Następnie przechodzimy do małych loży pokrytych czerwonym atłasem, gdzie wyższa sfera ogląda różne opery i przedstawienia baletowe wystawiane w La Scali.

Ogromna widownia La Scali jest wykonana z drewna i pokryta czerwonym aksamitem oraz ozdobiona sztukaterią w złotym kolorze. Scenę oświetla ogromny czeski kryształowy żyrandol z 383 żarówkami.

Zwiedzanie Muzeum Teatralnego jest niezwykle interesujące, ponieważ można zobaczyć części La Scali, które w innym przypadku byłyby niedostępne, jak na przykład loże. Drugą opcją odwiedzenia La Scali jest zakup biletu na jeden ze spektakli.

Pomiędzy La Scalą a Galerią Wiktora Emanuela II znajduje się Piazza della Scala, tętniący życiem plac z dużym posągiem Leonardo da Vinci pośrodku. Można tu odpocząć siedząc na ławeczkach w otoczeniu przepięknej zieleni.

Zamek Sforzów (Castello Sforzesco)

Zamek Sforzów został zbudowany jako twierdza w XIV wieku i jest jednym z najbardziej znanych zabytków Mediolanu. Obecnie mieści się w nim jedno z najlepszych muzeów w mieście.

Pierwsza fortyfikacja w tym miejscu została zbudowana w 1368 roku. Po latach została powiększona i stała się wspaniałym pałacem książęcym, który uległ praktycznie całkowitemu zniszczeniu w okresie Republiki Ambrozjańskiej. Rodzina Sforzów odbudowała zamek i uczyniła z niego jedną z najwspanialszych rezydencji we Włoszech. Wiele lat później zamek ponownie służył jako fortyfikacja w okresie panowania hiszpańskiego i austriackiego. Napoleon nakazał rozbiórkę zamku w 1800 roku, a rok później hiszpańskie bastiony i wieże zostały zniszczone.

W drugiej połowie XIX wieku architekt Luca Beltrami otrzymał polecenie renowacji zamku i przywrócenia go do stanu, w jakim rezydowała w nim rodzina Sforzów. Renowację zakończono w 1905 roku i otwarto centralną wieżę (Torre Filarete) oraz Parco Sempione, powstałego na terenie dawnego placu apelowego. W czasie II wojny światowej zamek został poważnie uszkodzony.

W Zamku Sforzów mieści się kilka muzeów:

• Museo d’Arte Antica: Muzeum Sztuki Antycznej gromadzi freski i rzeźby rodziny Sforzów o wielkiej wartości pochodzące ze starożytności, średniowiecza i okresu renesansu. Do najważniejszych atrakcji muzeum należy “Rondanini Pietà”, ostatnie i niedokończone dzieło Michała Anioła.
• Pinacoteca del Castello Sforzesco: Ta kolekcja dzieł sztuki składa się z ponad 1,5 tysiąca dzieł sztuki powstałych między XIII a XVIII wiekiem.
• Museo degli Strumenti Musicali: Muzeum Instrumentów Muzycznych, w którym znajdują się ciekawe instrumenty z całego świata.
• Museo Egizio: Muzeum Egipskie gromadzące obiekty z Egiptu, w tym posągi, mumie, sarkofagi i maski pośmiertne.
• Museo della Preistoria e Protostoria: Muzeum Prehistoryczne zawierające obiekty i przedmioty z głównych kultur, które zamieszkiwały Lombardię od neolitu do okresu romanizacji.
• Museo delle Arte Decorative: Muzeum Sztuki Użytkowej prezentujące prace garncarzy, rzeźbiarzy, tapicerów i tkaczy.

Niektóre z muzeów Zamku Sforzów są naprawdę interesujące. Bilet wstępu obejmuje zwiedzanie wszystkich muzeów. Jeśli nie masz ochoty ich zwiedzać, proponuję obejrzeć centralny dziedziniec zamku, który jest ogólnodostępny i można go zwiedzać bezpłatnie.

Park Sempione (Parco Sempione)

Bardzo blisko Zamku Sforzów znajduje się Park Sempione, rozległy teren zielony, który powstał w latach 1890-1893. Jego całkowita powierzchnia wynosi ponad 38 hektarów. Znajdują się tu drzewa, krzewy, kwiaty i zielone trawniki, a także ładne sztuczne jezioro.

Park Sempione został założony na miejscu dawnych ogrodów książęcych. Jego projektantem był architekt Emilio Alemagna, który zainspirował się parkami angielskimi. Park został oficjalnie otwarty w 1893 roku.

Na terenie parku znajduje się także kilka wartych uwagi atrakcji:

• La Triennale di Milano: Muzeum, które promuje sztuki piękne i włoską architekturę awangardową.
• Acquario Civico Milano: Akwarium Obywatelskie w Mediolanie zostało zbudowane na Expo w 1906 roku. Posiada 36 zbiorników z ponad tysiącem różnych gatunków ryb i zwierząt morskich.
• Arena Civica: Otwarty w 1806 roku w obecności Napoleona imponujący amfiteatr, w którym obecnie odbywają się koncerty i różne konkursy.
• Arco della Pace: Łuk Pokoju pierwotnie zbudowany w 1807 r. dla upamiętnienia zwycięstw Napoleona. Kiedy Mediolan został podbity przez Cesarstwo Austriackie, budowę przerwano na kilka lat i ukończono w 1838 roku, aby uczcić zjednoczenie Włoch.
• Torre Branca: Wieża Branca, z której roztacza się wspaniały panoramiczny widok na Mediolan.

Parco Sempione to duży, zachwycający park miejski w centrum Mediolanu z dużymi terenami zielonymi, gdzie turyści i miejscowi odpoczywają i relaksują się, korzystając ze słonecznej pogody. Latem park nie zapewnia tyle cienia, ile by się chciało, ponieważ drzewa dają cień tylko na obszarach krajobrazowych.

Kościół Santa Maria delle Grazie i “Ostatnia Wieczerza”

Kościół i klasztor Santa Maria delle Grazie powstał w 1463 roku dla zakonu dominikanów. Został zbudowany na zlecenie księcia mediolańskiego Franciszka I Sforzy. Pierwotnym architektem był Guiniforte. Po latach ukończył ją Bramante w 1492 roku, który wzniósł piękną kopułę, krużganek, refektarz i półkoliste absydy.

Jeśli porównać architekturę Santa Maria delle Grazie z resztą kościołów Mediolanu, z pewnością nie wyróżnia się on niczym, żeby nie powiedzieć, że jest po prostu brzydki. Prawdziwą sławę kościół zyskał dzięki obrazowi Leonardo da Vinci “Ostatnia Wieczerza”.

“Ostatnia Wieczerza” Leonardo da Vinci to jeden z najbardziej znanych obrazów na świecie, namalowany w latach 1495-1497 w jadalni klasztoru Santa Maria delle Grazie. Obraz jest ogromny (640 cm x 880 cm).

Zamiast najpowszechniejszej wówczas techniki fresku, Leonardo da Vinci posługiwał się temperą i olejem na podłożu gipsowym. Co ciekawe, da Vinci nie otrzymał zapłaty za to dzieło sztuki, mimo że poświęcił mu trzy lata swojego życia. Co więcej, nie wydawał się chcieć tej zapłaty.

Choć motyw ostatniej wieczerzy był prezentowany wiele razy przez różnych artystów, Leonardo uchwycił na malowidle jeden z najważniejszych momentów wieczerzy, kiedy Jezus oznajmia, że jeden z jego apostołów zdradzi go. Obraz bardzo realistycznie przedstawia zdumienie i przerażenie uczniów Jezusa.

Jeśli chcesz zobaczyć “Ostatnią Wieczerzę”, musisz dokonać rezerwacji z wyprzedzeniem. Wizyty organizowane są w małych grupach. Wizyta trwa tylko 15 minut. W pomieszczeniu nie wolno robić zdjęć.

Pinakoteka Brera (Pinacoteca di Brera)

Pinakoteka Brera mieści się w Palazzo di Brera, pałacu zbudowanym w XVI i XVII wieku. Dawniej był to kościół i klasztor Santa Maria in Brera zbudowany przez włoski zakon humiliatów. Po wygnaniu humiliatów budynki przekształcono w kolegium jezuickie i ośrodek kulturalny z biblioteką oraz obserwatorium astronomicznym. W 1773 roku zakon jezuitów został zlikwidowany, a austriacka arcyksiężna Maria Teresa otworzyła Accademia di Belle Arti. W 1882 roku Pinakoteka uniezależniła się od Akademii i od tego czasu jej kolekcja dzieł sztuki powiększa się z roku na rok.

Obrazy rozmieszczone są chronologicznie w 38 salach galerii w zależności od szkoły, do której należą.

Do arcydzieł galerii należą: “Odnalezienie ciała św. Marka” Tintoretta, “Pocałunek” Francesco Hayeza, “Zaślubiny Marii” Rafaela, “Madonna w otoczeniu świętych” Piero della Francesca, a przede wszystkim “Opłakiwanie zmarłego Chrystusa” Andrei Mantegny.

Chociaż Pinakoteka Brera jest uważana za jedną z najlepszych galerii sztuki w Mediolanie, większość obrazów to dzieła sztuki religijnej i z tego powodu nie każdemu mogą przypaść do gustu, a i cena biletu wstępu również do niskich nie należy.

Jedną z atrakcji muzeum jest imponujący dziedziniec pałacu, który można zwiedzać bezpłatnie.

Bazylika Św. Ambrożego (Basilica di Sant’Ambrogio)

Bazylika Św. Ambrożego została konsekrowana w 387 roku przez św. Ambrożego, a później została nazwana imieniem tego samego świętego. W XI wieku świątynia została przebudowany w stylu romańskim lombardzkim. Był to pierwszy kościół, który przyjął ten styl i w konsekwencji stał się wzorem dla tego rodzaju świątyń na długie lata.

Wygląd zewnętrzny bazyliki jest bardzo oryginalny i ciekawy. Bazylika posiada dwie dzwonnice z czerwonej cegły, jedną wyższą od drugiej, oraz ogromne atrium, które jest prawie tak duże jak cały kościół i zawiera kilka pozostałości archeologicznych.

We wnętrzu Bazyliki Św. Ambrożego znajduje się Grób Stylichona, wspaniały sarkofag z IV wieku z ozdobnymi płaskorzeźbami. W krypcie bazyliki znajdują się szczątki trzech świętych: św. Ambrożego, św. Gerwazego i św. Protazego.

Na końcu nawy południowej znajduje się oratorium San Vittorio, kaplica zbudowana przed pierwszą bazyliką. Kiedy w tym miejscu znajdował się jeszcze cmentarz, zbudowano niewielką budowlę ku czci miejscowego męczennika św. Wiktora.

Chociaż Bazylika Św. Ambrożego została poważnie zniszczona podczas II wojny światowej, jej imponująca fasada i wnętrze są pięknie zachowane. Moim zdaniem jest to jeden z najciekawszych kościołów do odwiedzenia w Mediolanie.

Piazza Gae Aulenti

Piazza Gae Aulenti to centrum najnowocześniejszej dzielnicy Mediolanu. Plac został otwarty 8 grudnia 2012 roku i jest poświęcony znanej architektce Gae Aulenti. Zarówno Plac jak i otaczające go budynki są efektem rewitalizacji dzielnic Garibaldi, Isola i Varesine. Obszar ten stanowi połączenie historycznego centrum miasta i dzielnicy finansowej. Plan przebudowy został opracowany przez argentyńskiego architekta Cesara Pelli, a jego głównym elementem jest Piazza Gae Aulenti.

Plac otoczony jest różnymi budynkami o zaskakującym wyglądzie. Największe wrażenie robi 231-metrowy budynek Torre Unicredit, będący najwyższym drapaczem chmur we Włoszech.

Kolejną atrakcją jest Bosco Verticale (Pionowy Las), czyli para wieżowców porośniętych drzewami i ponad 10 tysiącami różnych roślin.

Znajdująca się na placu kładka łączy Piazza Gae Aulenti z Corso Como, jedną z najruchliwszych ulic Mediolanu, przy której znajduje się mnóstwo sklepów, restauracji i barów.

Po zachodzie słońca plac ożywa. Piazza Gae Aulenti to obok Navigli jedno z najlepszych miejsc na nocne wyjścia w Mediolanie.

Cmentarz Monumentalny (Cimitero Monumentale)

Na koniec miejsce całkowicie odmienne niż wcześniej opisane atrakcje w Mediolanie. Cmentarz Monumentalny jest znany z licznych pięknie zdobionych grobowców. Mauzolea są na tyle ekstrawaganckie i oryginalne, że przez wielu uważane są za skansen z autentycznymi “dziełami sztuki” od XIX wieku aż po dzień dzisiejszy.

Cimitero Monumentale powstał w 1866 roku. Na powierzchni ponad 250.000 metrów kwadratowych znajduje się duża kolekcja włoskich rzeźb, greckich świątyń, obelisków, a nawet mała wersja Kolumny Trajana. Jest to drugi co do wielkości cmentarz w Mediolanie, na którym znajduje się również część żydowska oraz grobowce rodzin niekatolickich.

Zaraz po przekroczeniu głównej bramy zobaczysz coś w rodzaju “alei sław”, w której pochowanych jest kilkuset najbardziej znanych włoskich architektów, sportowców, aktorów, dziennikarzy, muzyków i wielu osobistości.

Do najbardziej imponujących grobowców zalicza się biała rzeźbiona wieża przedstawiająca życie i śmierć Chrystusa, należąca do rodziny Bernocchi, a także ciekawa piramida zbudowana dla rodziny Bruni oraz kilka rzeźb przedstawiających Ostatnią Wieczerzę wykonanych na zlecenie rodziny Campari.

Na lewo od głównego wejścia znajduje się wystawa fotografii przedstawiająca rozwój cmentarza. Gdy dotrzesz do końca wystawy, natkniesz się na dwa karawany elektryczne zbudowane w latach dwudziestych XX wieku.

Cmentarz Monumentalny to jedna z najbardziej imponujących atrakcji Mediolanu. Miejscu temu daleko jest do typowego, ponurego cmentarza, a przypomina raczej plenerową galerię niezwykłych rzeźb.

Polecane atrakcje w Mediolanie

Mediolan jest wspaniałą atrakcją dla miłośników mody i kultury. Sprawdź lokalne atrakcje i wycieczki, dzięki którym odkryjesz wszystkie uroki miasta.