Praga w jeden dzień – co zobaczyć w stolicy Czech

Wielu osobom Praga kojarzy się głównie z Mostem Karola i Hradczanami. Czy tak naprawdę da się zobaczyć całą stolicę Czech w jeden dzień? Bądźmy szczerzy – miasto jest zbyt duże i zbyt atrakcyjne, aby zagłębić się do końca w jego klimat w ciągu jednego dnia. Natomiast przy odrobinie chęci i dynamicznym zwiedzaniu można poznać te miejsca, które w Pradze zobaczyć trzeba koniecznie.

Wypad do Pragi najlepiej zaplanować kiedy jesteśmy na południu i południowym zachodzie Polski. Dobrym punktem startowym na wycieczkę do stolicy Czech będzie Karpacz lub Szklarska Poręba, skąd lokalne biura podróży dowiozą nas do Pragi w około 3 godziny.

Ja do Pragi wyruszyłem z Karpacza, polegając na doświadczeniu miejscowego touroperatora, który z umowy wywiązał się wzorowo.

Praga – jak dojechać?

Przejeżdżamy przez granicę polsko-czeską, przez Jakuszyce i Harrachov. To w sumie najbardziej czasochłonny odcinek trasy do Pragi z uwagi na to, że drogi są kręte i miejscami niebezpieczne. Kierujemy się na miejscowość Mladá Boleslav, gdzie robimy krótką przerwę na toaletę i zakupy w lokalnym supermarkecie. Stąd do Pragi docieramy drogą szybkiego ruchu w ciągu godziny.

Praga – co zobaczyć?

Autokar zatrzymuje się przy Moście Čechův, skąd rozpoczyna się kilkugodzinny spacer po najpiękniejszej części Pragi. Przez ten jeden z najkrótszych praskich mostów dostajemy się na drugi brzeg Wełtawy i pierwsze kroki w Pradze kierujemy do dzielnicy żydowskiej – Josefov.

Josefov

Dzielnica żydowska przylega bezpośrednio do starego miasta, jednakże da się zauważyć, że Josefov jest jakby miastem w mieście. Ta część Pragi najmniej ucierpiała w czasie wojny. Hitler bowiem miał plany stworzenia tu Muzeum Wymarłej Rasy, i dlatego też większość dzielnicy zachowała swój dawny charakter.

W dzielnicy żydowskiej warto zobaczyć Ratusz Żydowski na rogu ulic Maiselovej i Červenéj.

Ratusz Żydowski został zaprojektowany w roku 1586 przez Pankratiusa Rodera na zlecenie burmistrza Mordechaja Maisla. W 1754 roku budynek spłonął. Odbudowano go 20 lat później.

Biało-różowy budynek ma drewnianą wieżę zegarową. Na wieży został umiejscowiony, obok czterech klasycznych zegarów z rzymskimi cyframi, oryginalny zegar z cyframi hebrajskimi, którego wskazówki poruszają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Wieża została zbudowana za pozwoleniem cesarza Leopolda II, w dowód wdzięczności za udział Żydów w obronie praskich posiadłości przed Szwedami.

Nad głównym wejściem do obiektu a także na wieży zegarowej umieszczono herb praskiej gminy żydowskiej, czyli gwiazdę Dawida z charakterystycznym żydowskim kapeluszem.

Dziś w budynku ratusza mieszczą się różne żydowskie instytucje, m.in. wydawnictwo, biblioteka, koszerna restauracja. Ratusz jest również miejscem, w którym odbywają się różne imprezy i festiwale organizowane przez gminę żydowską.

Tuż obok ratusza znajduje się Synagoga Staronowa. Jest ona najstarszą czynną bóżnicą w Europie. Została zbudowana w 1270 roku w stylu wczesnogotyckim.

Z synagogą związane są liczne legendy. Jedna z nich mówi o tym, że została zbudowana przez żydowskich uciekinierów z Jerozolimy, którzy po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej w 70 roku rozproszyli się po całym świecie. Według legendy aniołowie przynieśli tutaj fragmenty Świątyni Salomona, a tutejsi Żydzi użyli ich dla zbudowania właśnie tej synagogi. Żydzi wierzyli, że kiedy przyjdzie Mesjasz, budynek zostanie “porwany” przez cudowne moce i kamienie wrócą do Jerozolimy.

Przy ulicy Maiselovej 63/10 znajduje się inna warta uwagi synagoga – Synagoga Maisela. Wybudował ją pod koniec XVI w. Mordechaj Maisel. Dzisiaj wygląda ona nieco inaczej niż pierwotnie. W 1689 roku synagoga spłonęła. Po pożarze odbudowano ją w stylu barokowym, a na przełomie XIX i XX w. przebudowano ją ponownie, tym razem w stylu pseudogotyckim.

Podziwiając po drodze kolejne synagogi kierujemy się powoli w stronę starego miasta.

Rynek Starego Miasta

To jedna z najbardziej obleganych przez turystów części Pragi. Wszystko to za sprawą XV-wiecznego zegara Orloj. Zegar co godzinę serwuje paradę mechanicznych figur, porównywalną do widowiska, które gotują koziołki na wieży ratusza w Poznaniu.

Znajdujący się na południowej ścianie Ratusza Staromiejskiego w Pradze zegar astronomiczny skonstruowano w roku 1410. Składa się on z trzech części: astronomicznej, która pokazuje położenie ciał niebieskich; kalendarzowej, gdzie miesiące są prezentowane przez medaliony; oraz chyba najciekawszej – animacyjnej, tworzonej przez ruchome figurki dwunastu apostołów oraz inne wyobrażające Śmierć, Turka, Marność i Chciwość. Całe przedstawienie trwa około minuty i gromadzi niezliczone rzesze turystów, uwieczniających to widowisko na zdjęciach i nagraniach wideo.

Po drugiej stronie Rynku góruje Kościół Marii Panny przed Tynem z charakterystycznymi bliźniaczymi wieżami. Do kościoła wchodzi się o dziwo przez kamienicę. Ta gotycka budowla przez długie lata była najważniejszą świątynią husytów.

Na rynku można również podziwiać pokaźnych rozmiarów pomnik Jana Husa. Monumentalny pomnik przedstawia zwycięskich wojowników husyckich i protestantów, którzy zostali zmuszeni do emigracji 200 lat po Janie Husie, a także młodą matkę, symbolizującą odrodzenie narodowe.

Pomnik został odsłonięty w 1915 roku dla uczczenia 500. rocznicy męczeńskiej śmierci Jana Husa.

Most Karola

W dalszej części naszej wędrówki po Pradze wąskimi i malowniczymi uliczkami starego miasta kierujemy się w stronę jednej z najbardziej rozpoznawalnych atrakcji miasta – Mostu Karola. Z rynku docieramy tu ulicą Karlovą. Przed wejściem na most tłumy turystów.

Most Karola pochodzi z XIV wieku. Strzeżony jest wzdłuż przez 30 gotyckich figur świętych (najstarsza jest figura św. Jana Nepomucena z 1683 roku) a u nasady z dwóch stron przez gotyckie wieże, dawniej fragmenty miejskich fortyfikacji. Z figurą św. Jana Nepomucena wiąże się legenda według której z tego miejsca na moście zrzucono ciało świętego, ponieważ sprzeciwił się on królowi nie zdradzając tajemnicy spowiedzi królowej. Legenda mówi, że dotknięcie tej figury przynosi szczęście… I wielu w tą legendę wierzy, o czym świadczą ślady “wytarcia” rzeźby, widoczne na zdjęciu.

Na wschodzie stoi wybudowana w 1380 roku Staromiejska Wieża Mostowa wraz z umieszczonymi na niej figurami cesarza Karola IV i jego syna Wacława IV, a także świętych: Wita, Wojciecha i Zygmunta. Na zachodnim końcu Mostu Karola umiejscowiona jest Malostreńska Wieża Mostowa, która składa się z dwóch spojonych ze sobą wieżyczek.

Most łączy dzielnice Malá Strana i Staré Město. Ma prawie 516 m długości i ok. 9,50 m szerokości. Jego 17 łęków spoczywa na 15 filarach. Jest to najstarszy zachowany most kamienny świata o tej rozpiętości przęseł. Początkowo nazywano go Kamiennym lub Praskim Mostem. Nazwa Most Karola przyjęła się dopiero od mniej więcej 1870 roku. Do roku 1741 był jedynym mostem na Wełtawie w mieście.

Podczas powodzi w 1890 roku zawaleniu uległo kilka przęseł mostu. Zniszczeniu uległy m.in. posągi św. Ignacego Loyoli oraz św. Franciszka Ksawerego. Również powódź w roku 2002 stworzyła realne zagrożenie zniszczenia mostu.

Na temat Mostu Karola krąży wiele legend. Jeżeli wierzyć jednej z nich, król czeski Karol IV rozpoczął budowę tego mostu 9 lipca 1357 roku dokładnie o godzinie 5:31. Dlaczego właśnie wtedy? Przyczyną prawdopodobnie był układ ciał niebieskich tzn. koniunkcja Słońca z Saturnem. Ponadto ta data jest kombinacją liczb nieparzystych 1-3-5-7-9-7-5-3-1, co miało zapewnić budowli trwałość. Inna legenda z kolei mówi o tym, że do zaprawy murarskiej używanej do budowy mostu dodawano wina, mleka i jaj, co miało stanowić gwarancję przetrwania Mostu Karola na całe wieki.

Kiedy przejdziemy już po Moście Karola na drugą stronę Wełtawy, idziemy wzdłuż Wełtawy w kierunku Mostu Čechův, przy którym rozpoczęliśmy zwiedzanie Pragi. Idziemy na przystań, skąd statki wycieczkowe wyruszają w rejsy po Wełtawie.

---

Praga to bajkowe miasto z radziecką przeszłością, które przenosi nas z jednego świata do drugiego. Oto kilka atrakcji i wycieczek w Pradze, które mogą Cię zainteresować:

Rejs po Wełtawie

Warto rozważyć wykupienie rejsu statkiem wycieczkowym po Wełtawie. Istnieje kilka wariantów rejsu. Dla turystów indywidualnych ceny rejsów przedstawiają się następująco:

Na statku można się posilić i zakosztować czeskiego piwa, a z pokładu podziwiać szereg zabytkowych budowli praskich.

Wyspa Štvanice

Pod koniec XVII wieku wzniesiono tu drewniany amfiteatr, w którym aż do 1816 roku urządzano wielokrotnie zakazywane zabawy polegające na szczuciu psów na zwierzynę i bydło (niedźwiedzie, byki, jelenie i krowy). Dzisiaj znajdują się tu korty tenisowe, ośrodek slalomu wodnego, skatepark i mała elektrownia wodna.

Pałac Ministerstwa Przemysłu i Handlu

Mieści się przy moście Štefaniká. Wybudowany w 1931 roku w stylu późno secesyjnym przez Josefa Fantę, jednego z najwybitniejszych ówczesnych architektów.

Klasztor Św. Agnieszki Czeskiej

Założony został prawdopodobnie w 1231 roku przez Agnieszkę Przemyślidkę. Był to żeński klasztor klarysek z przyłączonym zakonem męskim braci mniejszych. Obecnie w budynku mieszczą się zbiory Galerii Narodowej, gromadzące sztukę średniowieczną Czech i Europy Środkowej.

Budynek Expo 58

Pawilon Brukselski, bo taka jest inna jego nazwa, powstał w celu reprezentowania Czechosłowacji na Wystawie Światowej w Brukseli w roku 1958. Budowli przyznano złoty medal, między innymi za nową technologię rozkładanej konstrukcji, dzięki której możliwy był demontaż budynku i jego ponowne wzniesienie w innym miejscu.

Szpital na Františku

To absolutny unikat w skali Europy. Usługi medyczne są tu świadczone nieprzerwanie od połowy XIV w. Na przełomie XIX i XX w. szpital posiadał 200 miejsc i stał się największym w Pradze. Widoczny podczas rejsu budynek frontowy zbudowano dopiero w 1926 roku.

Praski Metronom

Nazywany jest Wehikułem Czasu, symbolizuje bowiem upływ czasu oraz zmieniających ustrojów politycznych. W czasach komunizmu jego miejsce zajmowała monumentalna rzeźba grupowa z Józefem Stalinem na czele. Po śmierci Stalina, Chruszczow w ramach destalinizacji Związku Radzieckiego nakazał wysadzenie rzeźby w powietrze.

Most Čecha

To ten sam most, przy którym rozpoczęliśmy wycieczkę po Pradze. Koło tego mostu znajduje się przystań statków wycieczkowych.

Pływalnia Publiczna

W 1840 roku powstał tu basen, w którym jako pierwszym miejscu publicznym kobiety i mężczyźni mogli pływać wspólnie. Obecnie w budynku pływalni mieści się restauracja.

Akademia Straki

Niegdyś rozciągał się w tym miejscu ogród Jezuitów. Później wybudowano tu szkołę wojskową i internat dla synów z biednych rodzin szlacheckich. Dzisiaj mieści się tu siedziba Rządu Republiki Czeskiej. Kompleks budynków zajmuje powierzchnię 4.000 m. kw., natomiast ogród – 17.000 m. kw.

Rudolfinum

Budynek jest siedzibą Filharmonii Czeskiej. Odbywa się tu co roku międzynarodowy festiwal muzyczny Praska Wiosna. Neorenesansowy budynek jest też miejscem regularnych koncertów i siedzibą Galerii Rudolfinum. W okresie międzywojennym mieściła się w nim siedziba Izby Poselskiej Zgromadzenia Narodowego.

Zamek Praski

Ogromny, zajmujący powierzchnię 70.000 m. kw. zamek stanowi największy tego typu zabytkowy kompleks na świecie. Nad terenami zamkowymi góruje katedra św. Wita. Dzisiaj zamek służy jako oficjalna siedziba prezydenta Republiki Czeskiej. Udamy się tam w poobiedniej części wycieczki.

Cegielnia Hergeta (Muzeum Franza Kafki)

Przy ujściu Čertovki do Wełtawy stoi dom mieszkalny oraz dwupiętrowy budynek byłej cegielni. Oba wybudowane zostały w latach 80. XVIII w. przez barona Hegeta, a później poddane przebudowie w stylu klasycystycznym. Obecnie znajduje się tu kompleks restauracji, Muzeum Franza Kafki oraz sale wystawowe.

Mala Strana

To jedna z najstarszych i najpiękniejszych części starej Pragi. Powstałą w wyniku stopniowej zabudowy terenów podzamkowych i okolicy Zamku Praskiego. Dziś można tu znaleźć szereg pałaców oraz ogrodów. Do dzielnicy tej należą również malownicza Kampa i Čertovka, będąca dopływem Wełtawy. Na Malej Stranie czeka na nas prawdziwie czeski obiad.

Most Karola

Mogliśmy go podziwiać tuż przed rejsem. Od strony Wełtawy można podziwiać jego wielkość, niewidoczną podczas gdy po nim spacerujemy.

Tuż za mostem Karola kończy się nasz rejs. Jesteśmy na Malej Stranie.

Malá Strana

Do 1784 roku Malá Strana była samodzielnym miastem położonym u stóp praskiego zamku. Wtedy to wraz z innymi historycznymi dzielnicami stała się zalążkiem zjednoczonej Pragi, a wiele uliczek i budynków zyskało barokowy wygląd. W latach 1787-1791 często przebywał tutaj Wolfgang Amadeusz Mozart.

W drodze do rynku Małostrańskiego mijamy pod drodze dość osobliwy artefakt niezbyt pasujący do zabytkowych budynków Malej Strany. To ściana Johna Lennona, przy której zgromadził się spory tłum młodych ludzi.

Ściana od lat 80. XX wieku została zapełniona graffiti inspirowanymi Johnem Lennonem i fragmentami tekstów piosenek Beatlesów. W 1988 roku ściana była źdźbłem w oku reżimu komunistycznego Gustáva Husáka. Młodzi Czesi pisali skargi na ścianie, co doprowadziło do starcia pomiędzy setkami studentów i służbą bezpieczeństwa w pobliżu Mostu Karola. Ruch studentów został ironicznie nazwany “Lennonismem”, a czeskie władze opisywały tych ludzi jako alkoholików, psychicznie chorych, socjopatycznych oraz nazywali ich agentami zachodniego kapitalizmu.

Ściana cały czas ulega zmianie. Zdjęcie powyżej prezentuje jej wygląd z sierpnia 2019 roku. Oryginalny portret Lennona został zamalowany warstwami nowej farby. Dziś ściana jest symbolem ideałów młodości takich jak miłość i pokój.

Centralny punkt Malej Strany to Malostranské náměstí czyli po prostu Rynek Małostrański. Na środku rynku wznosi się potężny barokowy kościół św. Mikołaja z 1735 roku, z którego kopuły roztacza się widok na zabytkowe dzielnice Pragi. Obecnie rynek to tak naprawdę ruchliwy przystanek tramwajowy.

Praga i czeska kuchnia

Lokali gastronomicznych na Malej Stranie jest bez liku. Grzechem by było iść na burgera do jednej z sieci fast-foodów. Postanowiłem sprawdzić kulinarne przyzwyczajenia Czechów.

Polecany artykuł: Co zjeść w Czechach – 10 najlepszych potraw i deserów

Na początek rosół, a później na talerzu lądują tradycyjne czeskie knedliczki z gulaszem i zasmażaną kapustą. Do tego oczywiście miejscowe piwo, które dopełniło klimatu czeskiej kuchni. Taki obiad na Malej Stranie będzie nas kosztował około 200 koron.

Przy okazji kilka słów jak jest przygotowywana ta tradycyjna czeska potrawa. Knedliki robi się z ciasta wyrabianego na bazie gotowanych ziemniaków lub mąki pszennej z dodatkiem drożdży. Z ciasta formuje się walec, który jest gotowany w osolonej wodzie. Kiedy wystygnie, kroi się go na plastry i odgrzewa na parze. Do knedlików najczęściej podaje się gulasz mięsny, pieczoną wieprzowinę lub sztukę mięsa z sosem. Jako dodatek zwykle podaje się duszoną kapustę.

Po krótkiej przerwie czas poznać pozostałe atrakcje Pragi.

Zamek na Hradczanach

Kiedy już zbliżamy się do praskiego wzgórza stare uliczki zaczynają ostro piąć się ku górze. Po chwili ukazują się naszym oczom zabudowania Zamku na Hradczanach.

Zamek na Hradczanach, inaczej zwany zamkiem praskim (Pražský hrad), istnieje już od najstarszych dziejów Pragi. To dawna siedziba królów czeskich.

Pod koniec IX wieku pierwszy historyczny książę przemyślidzki Borzywoj I przeniósł tutaj swoją siedzibę z Lewego Hradca. Wtedy na pagórku zwanym Żiżi (Žiži) odbywały się zgromadzenia plemienne Czechów, podczas których składano ofiary pogańskim bogom. Borzywoj kazał zbudować tu chrześcijański kościółek pod wezwaniem Marii Panny.

Budowę właściwego zamku rozpoczął najprawdopodobniej syn Borzywoja – Spitygniew I. Pierwotny gród nie był większy od dzisiejszego obszaru zamku. Później, podczas rządów Wratysława I zbudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Jerzego, który do roku 973 pełnił funkcję głównego kościoła pałacu książęcego i całych Czech. Książę Wacław kazał zbudować w tym miejscu kolejny obiekt religijny – rotundę św. Wita, w której umieszczono relikwie świętego. W roku 973 rotunda uzyskała status katedralny i stała się najważniejszym kościołem w Czechach. Później Bolesław II przebudował kościół do trzynawowej przedromańskiej bazyliki, która służyła również za miejsce pochówku członków dynastii rządzącej.

Zamek na Hradczanach wciąż się rozwijał. Drewniana fortyfikacja została zastąpiona przez kamienną z trzema bramami. Znacząca rozbudowa zamku nastąpiła za panowania Sobiesława I. W roku 1303 zamek został zniszczony przez pożar. Jego odbudowę po pożarze rozpoczęto dopiero za panowania królów czeskich z dynastii Luksemburgów. Zapoczątkowano wówczas budowę dwupiętrowego, okazałego pałacu, która ciągnęła się długie lata. W roku 1344 roku Karol IV Luksemburski położył wraz z pierwszym arcybiskupem praskim Arnosztem z Pardubic kamień węgielny pod budowę archikatedry św. Wita.

Kolejne zmiany na zamku miały miejsce na przełomie XVI i XVII w., gdy cesarz Rudolf II Habsburg ufundował kolejne skrzydło pałacowe. Następne zmiany nastąpiły w czasach cesarzowej Marii Teresy. W roku 1757, podczas oblężenia Pragi przez Prusaków, miał miejsce kolejny pożar zamku. Efektem ówczesnej przebudowy obiektu jest imponujący kompleks budynków po południowej stronie Hradczan wzniesiony pod kierownictwem Niccolo Paccassiego.

Zanim jednak znajdziemy się na terenie zamku musimy się poddać dość rygorystycznej kontroli bezpieczeństwa. Bądź co bądź wchodzimy na teren siedziby głowy państwa czeskiego. Od roku 1918 rezyduje tutaj bowiem prezydent Republiki Czeskiej.

W obrębie kompleksu zamkowego znajduje się też podgrodzie, mury obronne, dziedzińce, Katedra św. Wita oraz słynna Złota Uliczka.

Ceny biletów wstępu do Zamku na Hradczanach

Co godzinę przed bramą główną odbywa się zmiana warty. Ta najbardziej uroczysta ma miejsce w samo południe.

Wielkość zamku dostrzec można od razu po wejściu na dziedziniec. Widok naprawdę robi wrażenie. Nad budynkiem zamku dumnie sterczą wieże katedry św. Wita.

Katedra św. Wita

Gotycka katedra św. Wita, a tak naprawdę św. Wita, Wacława i Wojciecha, jest doprawdy niezwykła. Katedra zawdzięcza swoją niezwykłość budowniczym: Mateuszowi z Arras, który zaprojektował ją na wzór świątyń francuskich, oraz Peterowi Parlerowi, który zmienił niektóre z pierwotnych rozwiązań tworząc budowlę nietuzinkową.

Całość zachowała plan krzyża łacińskiego. Katedra posiada aż trzy wieże, ale tylko jedna z nich pochodzi z czasów średniowiecznych.

(…) nawa z wieloma wieżami i prezbiterium z gęstwiną przypór przypominała mi drewnianą koronę, olbrzymią i ciemną; fiale sterczą wokół budynku jak krzaki, a wieże wyglądają jak drzewa z odciętymi koronami, z których ktoś niewidoczny obserwuje jak przychodzisz z oddali.

— Milos Urban – “Cień katedry”

Pomysłodawcą i inicjatorem budowy katedry był król Czech i Cesarz Rzymski Karol IV, który w 1344 roku postanowił na miejscu romańskiej rotundy wybudować monumentalną świątynię. Budowano ją etapami, a zakończenie prac miało miejsce dopiero w 1929 roku. Barcelońska Sagrada Familia, której budowa trwa raptem około 130 lat jeszcze długo nie pobije rekordu praskiej katedry.

Rozmiary katedry są imponujące. Wieża południowa ma wysokość 96 metrów, dwie pozostałe wieże – 82 metry. Długość całkowita katedry to 124 metry. Bardzo trudno jest oddać wielkość katedry na zdjęciach.

Złota Uliczka

Końcowym etapem zwiedzania wzgórza na Hradczanach jest spacer Złotą Uliczką.

Dawniej nazywano ją ulicą Złotniczą, gdyż była prawdopodobnie siedzibą miejscowych złotników – Żydów pracujących dla skarbu, znajdujących w ten sposób schronienie za murami zamku. Powstała między romańskim i późnogotyckim obwarowaniem północnej części zamku, poprzez dobudowanie do murów obronnych małych domków.

W XVI w. znajdowały się tu mieszkania zastępcze zajmowane przez straż zamkową. Później mieszkała tu praska biedota. W XX w. uliczka zmieniła swój charakter. W domku nr 22 w 1917 r. pisał swoje dzieła Franz Kafka. W domku nr 12 u Jiřígo Mařánka zbierali się pisarze i poeci, m.in. František Halas, Jaroslav Seifert, Vítězslav Nezval.

Po drugiej wojnie światowej domki przestały służyć jako miejsce zamieszkania, a w latach 50. XX w. wysiedlono ostatnich mieszkańców. Obecnie znajdują się w nich oryginalne sklepiki, galerie i wystawy, przyciągające uwagę turystów.

Po zachodniej stronie Złotej Uliczki stoi cylindryczna Biała Wieża, której dolna część służyła aż do połowy XVIII w. jako więzienie i katownia. Więziony tu był m.in. XVI-wieczny angielski alchemik i szarlatan Edward Kelley.

Powoli opuszczamy wzgórze zamkowe podziwiając widok na Pragę i Wełtawę, który jest stąd naprawdę przepiękny.

I na koniec mała rada. Jeżeli szukamy jakiegoś miejsca w Pradze radzę nie używać sformułowania: “szukam…”, bo polskie “szukam” brzmi jak czeskie słowo “suka”, które jest odpowiednikiem niecenzuralnego słówka na literę K. Na pewno Czech nie powie nam jak trafić do danego miejsca, a już na 100 procent obrazi się.

Gdzie spać w Pradze? Polecane noclegi

Jeśli zarezerwujesz nocleg za pomocą zamieszczonych we wpisie linków ja otrzymam niewielką prowizję. Dla Ciebie cena noclegu pozostaje taka sama.